Өлең, жыр, ақындар

Барлаушы – мен

  • 19.09.2021
  • 0
  • 0
  • 650
Майын алмай,
сықпа қып
Жасаған, еһ,
құрт қандай?
Аузымыздан су ағып,
Жүйкелетiп құртқандай.
Ши сөренiң үстiне
Оны жайып қоятын.
Сездiрместен ешкiмге
Күн туар ма тоятын?!
Үш-төрт бала келiсiп,
Сол құрттарды аңдыр ек.
Сəтi түссе бөлiсiп,
Тамсанар ек «дəмдi», – деп.
Құртты қашан жаярын,
Барлаушымын, бiлемiн,
Қай мезгiлде қоярын –
Бақылап та жүремiн.
«Əкел деймiз
көп алып,
Нар тəуекел еткесiн».
«Ал мен кеттiм», –
деп алып,
Терiс киiп кепкесiн,
Тамға Айдар шығады,
Қарауылға мен тұрып.
Дəл мысықша бұғады,
Етпеттеп ол ентiгiп.
Қалған бала бұқпалап,
Тосып тұрар бұрышта.
Құртты алған соң тықпалап,
Бөлiсемiз туыстай.
Қалтамызға толтырар,
Сары құрттың дəмi бал.
Қарауылға мен тұрар,
Өзiнше оның гəбi бар.
Амал,
Айла
Көп ебi,
«Барлаушының» – бiрiмiз.
Бiздiң үй ғой, себебi,
Құрт ұрлайтын үйiмiз.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ант бере алмады

  • 0
  • 0

Не қызықтың өзiн бiр
Балалықта кешпедiк.
Айтатыным осы бiр
Ойда қалған естелiк...

Толық

Мейірім

  • 0
  • 0

Далада жүрген мысықты
Жас бала көрiп қалды да,
Мейiрiмi түсiп қызықты,
Көтердi қолға алды да.

Толық

Қақ суы

  • 0
  • 0

Жаңбыр жауды...
Қақ тұрды...
«Iшпе оны, лай су», – деп,
Сиырға тас лақтырды,

Толық

Қарап көріңіз