Өлең, жыр, ақындар

Шыңғыстау – тағзым етер нұр тұрағым

  • 19.02.2022
  • 0
  • 0
  • 1186
ТЕБІРЕНІС

Бар еді жыр-пырағым Шабыт деген,
жалында ойнаушы едім жанып денем,
үркектеп қарайтындай маған бүгін,
шабытым жырақтады не ғып менен?
Мал жиып, жоқтан барды құрамадым,
досым да, жолдасым да – қыран-әнім.
Жыр-пырақ жеритіндей не күнәм бар,
мен мүмкін тұғырымда тұраладым?
Тұманға тұмшаланып нұр алабым,
жанарын жасырғандай ғұлама-күн.
Жаутаңдап жеңгелерім жетім қыздай,
естіледі әлдеқайдан жылаған үн.
Жан едім ойым мөлдір, затым бұла,
кешірмес, ақ болмаса, жақынды да.
Ұлты-ақша, шындығы-ақша мына заман
мені де күнәларға батырды ма?
Болса да не бір дөкей тақымы нық,
көрмеген көлденеңдеп жаты ұрынып,
әуелден Жыр-пырақтың әдеті бұл –
кететін тойынғанды атып ұрып.
Жанымның шуағы аз да, бұлты қалың,
Шыңғыстау-тағзым етер нұр тұрағым,
жанымды тазарт менің тұмандардан –
қайта бір құйындасын жыр-пырағым!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Баттың деп бекер зар-мұңға

  • 0
  • 0

Баттың деп бекер зар-мұңға
қиялыма менің таңданба:
қасқайып тұрып алдыңда
қаһарын төгер жан бар ма?

Толық

Жігерлену

  • 0
  • 0

Еңсемді енді мен де бір көтерейін,
тамағымды кенейін, жөтелейін.
Көзі түспес көсемдер көрер ме екен –
бірін Беке, біреуін Төке дейін.

Толық

Эстон топырағы

  • 0
  • 0

Сұрғылт-қызыл, жансыздық елесіндей,
іреңі тым жүдеген,
нәзіктігі адамның денесіндей
жалаңаш, үлбіреген.

Толық

Қарап көріңіз