Бәрі де өмірімнің – өлеңімде

Бәрі де өмірімнің – өлеңімде,
Өрім де өрмелеген, төменім де.
Тұнығым, тұңғиығым, тереңім де,
Ту тігіп, дабыл қаққан белеңім де
Бәрі де өлеңімде, өлеңімде.
Күндер бар кеудеме нұр ұялатқан,
Күндер бар күңіренген қиянаттан.
Ауытқып ар жолынан кеткенім жоқ,
Кеткем жоқ тайғанақтап тиянақтан.
Қытымыр қысым да бар қысып өткен,
Көк мұнар көктемім бар құшып өткен.
Жазым бар жамылдырып жапырағын,
Күзім бар қаз, тырна боп ұшып өткен.
Сыным да, сымбатым да өлеңімде,
Сымбатты сұңқармын деп керегі не?
Қалт тұрып қас сұлулар қарамаса,
Маған ел сері атағын береді ме?
Мінім де, мінезім де өлеңімде,
Бұлғаққа, өлең шіркін көнеді ме?
Тура айтып туғанға да, басқаға да,
Жақпаймын, бұған жұртым сенеді ме?
Бәрі де өмірімнің – өлеңімде.

---