Николай тихоновқа

Қан толқып, Нева, Волхов суларында,
Қоршауда Ленинград тұрғанында.
Окопта бірге болып жүретұғын,
Біздермен сенің солдат жырларың да.
Назия жататұғын сылдыр қағып,
Қелгендей қарт Невадан бір жыр алып
Тұрғандай болушы еді тыңдап соны,
Волховтың көк орманы бұйраланып.
Орыстың кең пейілді байтақ жанын,
Қалайша тіл жеткізіп айта алармын.
Алдында шабуылдың жадыма алып,
Өзіңнің жырларыңды қайталадым.
Батырлық қанып ішкен бұлағынан,
Қайратың көк құрыштай суарылған.
Жай күнде жас баладай жан екенсің,
Көргенде шықтым сені құмарымнан.
1951

---