Ана – мәңгілік шуағым

Ана – бір күн емес, ғұмырлық есім,
Жанымды тербеткен мейірім, сезім.
Қаншама қиындық көрсем де өмірде,
Жанымнан табылар жылы бір бесік.

Қарасам көзіңе – тыныштық орнайды,
Сен барда бұл өмір гүл болып жайнайды.
Көңілің – көктемнің самалы секілді,
Қайғыны жүректен жеңіл-ақ қайнайды.

Түндерде ұйқысыз ояу боп жататын,
Жыласам – жанымды бірге қоса ататын.
Қолыңмен сүрткенде көзімнің жасын да,
Жүректен өшеді мұң мен бар азаптың.

Сен мені адам ғып, жолымнан жаңылтпай,
Жанымда жүресің сөзіңмен алмұқтай.
Ана деп аталса, тағзым ет әр жан да,
Жәннаттың кілті де – ананың табы қай!

---