Өлең, жыр, ақындар

Сағымдай сағыныш

Көңілімді тұмшалады түн тыныш,
Сөздеріңнің жоғалғандай шындығы.
Бөтен көзге сен жымиып тұрғанда,
Жанарымнан кетіп жатты бір жарық.

Мен сүйемін, бірақ сенде өзгеріс,
Көңілімде қалдың үнсіз, тым тырыс.
Сол баяғы сезімдерден не қалды?
Бәлкім, бәрі сағым ғана, елес іс…

Жанарыңда бұрынғыдай жалын жоқ,
Жүрегіме сыймай кеткен сағым боп.
Қызғанамын, бірақ саған айтуға
Қорқамын мен — бәрі бітсе, барың жоқ…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Не үшін

  • 0
  • 0

Көңілімде бір мұң барын жасырдым,
Сезімдерден шаршағасын басылдым.
Жанымдағы адамдардан суынған,
Ей, жүрегім… шаршадың ау шаршадым.

Толық

Оян қазақ! Көзіңді аш, қара!

  • 0
  • 0

Оян, қазақ! Көзіңді аш, қара!
Құлы бопсың орыстар мен сарыға.
Білім емес, ақша ойлаған
Бас имексің бастық айтқан дараға.

Толық

Сағымдай бұлдырадың (жаңа нұсқа)

  • 0
  • 0

Сенсіз ай - жарық түнде, мұңға кеткен.
Жұлдыздар да жылағандай үнсіз көктен.
Сағынышпен сарғайған бар ғұмырым,
Сенсіз өткен түндерге азап шеккен.

Толық

Қарап көріңіз