Өлең, жыр, ақындар

Күн көзі

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2555
Тұманды аспан қар тастап,
Тұр еді кеше суытып.
Лақтырып қысты жамбасқа ап,
Күн шықты жерді жылытып.
Жапырақты жел тербеп,
Қайтадан ұшты шық қалмай.
Бұрқырап буы жер терлеп,
Моншаға түсіп шыққандай.
Жылылық жұртқа бермекке,
Құйылған нұрлы күншуақ.
Жетеді қалай жер-көкке,
Екеу де емес, бір шырақ?
Жерменен бірге жарысып,
Зырлаған заман кәрі күн.
Алмаған қалай тауысып,
Миллион жылдар жарығын?
Бүркесін тұман, жапсын бұлт,
Бәрібір жайнап ол шығар.
Қартаймай жеткен жақсылық,
Бәрімізге сол шығар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Окоп

  • 0
  • 0

Қарасуық уілдеп,
Жерді жапқан жұқа қар.
Қыс лебінен дірілдеп,
Бұғып қалған бұталар.

Толық

Цыгандар

  • 0
  • 0

Орманды өзен сабатында,
Кешкі тыныштық сағатында.
От алаулап, шатыр жүзген.
Шумен әннің қанатында.

Толық

Төбелер

  • 0
  • 0

Төбелер,
Төбелер,
Шығатын қарттар
Ел қамын ойланғанда,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар