Өлең, жыр, ақындар

Күн көзі

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2629
Тұманды аспан қар тастап,
Тұр еді кеше суытып.
Лақтырып қысты жамбасқа ап,
Күн шықты жерді жылытып.
Жапырақты жел тербеп,
Қайтадан ұшты шық қалмай.
Бұрқырап буы жер терлеп,
Моншаға түсіп шыққандай.
Жылылық жұртқа бермекке,
Құйылған нұрлы күншуақ.
Жетеді қалай жер-көкке,
Екеу де емес, бір шырақ?
Жерменен бірге жарысып,
Зырлаған заман кәрі күн.
Алмаған қалай тауысып,
Миллион жылдар жарығын?
Бүркесін тұман, жапсын бұлт,
Бәрібір жайнап ол шығар.
Қартаймай жеткен жақсылық,
Бәрімізге сол шығар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ағайынды екеу

  • 0
  • 0

Арыңа жүгін туыс, қайран бауыр!
Алысқан сертіңді сен ұмыттың ба?
Жыл бұрын достық құрған қайда дәуір,
Кетті ме, арамызды суытты да.

Толық

Жиырма сегіз

  • 0
  • 0

Бұлдырайды қырда теңіз —
Сағым құба жонда ағып.
Келе жатыр жиырма сегіз,
Лениннен жолдама алып.

Толық

Тоқай бейітінің басында

  • 0
  • 0

Қан мұздады,
Тән сыздады,
Тартты кенет бой салғырт.
Тарс жабылды:

Толық

Қарап көріңіз