Өлең, жыр, ақындар

Күн көзі

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2577
Тұманды аспан қар тастап,
Тұр еді кеше суытып.
Лақтырып қысты жамбасқа ап,
Күн шықты жерді жылытып.
Жапырақты жел тербеп,
Қайтадан ұшты шық қалмай.
Бұрқырап буы жер терлеп,
Моншаға түсіп шыққандай.
Жылылық жұртқа бермекке,
Құйылған нұрлы күншуақ.
Жетеді қалай жер-көкке,
Екеу де емес, бір шырақ?
Жерменен бірге жарысып,
Зырлаған заман кәрі күн.
Алмаған қалай тауысып,
Миллион жылдар жарығын?
Бүркесін тұман, жапсын бұлт,
Бәрібір жайнап ол шығар.
Қартаймай жеткен жақсылық,
Бәрімізге сол шығар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Келіншек тау

  • 0
  • 0

Келіншек тау
Май айында көрікті.
Бурыл бұлттан
Киіп алған бөрікті.

Толық

Сороть—пушкин өзені

  • 0
  • 0

Өлең-жырдың өзегі —
Міне, бұл Пушкин жері,
Сороть — Пушкин өзені,
Маленец — Пушкин көлі.

Толық

Уақыттың ленин басшысы

  • 0
  • 0

Адам мен адам ауысып,
Орнына келіп жаңа жұрт.
Жылдар мен жылдар жарысып,
Сілкініп жатыр жаңарып.

Толық

Қарап көріңіз