Өлең, жыр, ақындар

Күн көзі

  • 07.02.2016
  • 0
  • 0
  • 2448
Тұманды аспан қар тастап,
Тұр еді кеше суытып.
Лақтырып қысты жамбасқа ап,
Күн шықты жерді жылытып.
Жапырақты жел тербеп,
Қайтадан ұшты шық қалмай.
Бұрқырап буы жер терлеп,
Моншаға түсіп шыққандай.
Жылылық жұртқа бермекке,
Құйылған нұрлы күншуақ.
Жетеді қалай жер-көкке,
Екеу де емес, бір шырақ?
Жерменен бірге жарысып,
Зырлаған заман кәрі күн.
Алмаған қалай тауысып,
Миллион жылдар жарығын?
Бүркесін тұман, жапсын бұлт,
Бәрібір жайнап ол шығар.
Қартаймай жеткен жақсылық,
Бәрімізге сол шығар.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шинель

  • 0
  • 0


Бірге өткізіп майданның ауырлығын,
Жүрдің үсте көл-нөсер жауынды күн.
Әрі жастық, әрі сен болдың төсек,

Толық

Ақайша

  • 0
  • 0

Өмірге қадам бір бастың,
Өтірік пе айтшы, Ақайша?
Өзіммен түйдей құрдассың
Жеңеше дейін қалайша.

Толық

Алма-арасан

  • 0
  • 0

Алатау бұлттан басына
Көтергендей қол шатыр.
Етегінде шашыла,
Жалғыз да жалғыз жол жатыр.

Толық

Қарап көріңіз