Өлең, жыр, ақындар

Домбыра

  • 05.09.2018
  • 0
  • 0
  • 5969
Қашан саған қолымды созбағалы,
Кеудеде арман көлі қозғалады.
Қос шек сырбаздаған сырлы саздай,
Керек маған сезімнің тозбағаны.
Басқанша әр пернеңді асықтырып,
Қойдың–ау күміс үнге ғашық қылып.
Көмейден күй ақтарған өзіңе ұқсап,
Дариғай, өтсем деуші ем тасып тұрып.
Бабамның кім сыйламас бұл мұрасын,
Құласа көңіл күйге шын құласын.
Егілген ерді уатып бұл домбыра,
Ұйытқан сай-сала мен құз-қиясын.
Елімнің домбырамен зары бірге,
Шырқаған асқақтата әні бірге.
Салдығы, салтанаты, сәні бірге,
Тегеурінді текпіңді қаны бірге.
Сұлулықты бойына жиып кепті,
Күй құдіретін кеудеме құйып кетті.
Сен қазақты, қазағың ал өзіңді,
О, домбыра, қашан да биіктетті.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қос басында

  • 0
  • 0

Қандай жақсы, дүрліккен дала қосы,
Есіңнен кетпестей боп қалады осы.
Шардараны көңілді
Күйге бөлеп,

Толық

Мәрмәр шың

  • 0
  • 0

Көз тұндырып тұр алдымда мәрмәр шың,
Көрген адам дегені ме таңдансын.
Сиқырлайды, сезіміңді, сырлы тау,
Көрмегенге айта жүрер армансың.

Толық

Ақ жеңешем

  • 0
  • 0

О дариға, жарын күткен жас келін,
Ол кезде сен гүлдей нәзік,жас та едің.
Түнгі аспанда жұлдыз күліп, ай туса,
Көз алдыма келер сенің қас-көзің.

Толық

Қарап көріңіз