Қырқыншы жылдардағы бесік жырынан
- 1
- 2
«Кебін киген өледі,
Кебенек киген келеді»,
Майданға көкең кеткенде,
Осылай бәрі деп еді.
Кетер ме екем
Бірде олай ауытқып, бірде былай,Бір байламға келе алмай жүргенім-ай.
Таулы аймақтың ауасы секілденген,
Аумалы да төкпелі күндерім-ай!
Өз-өзінен өзегім өртенгенде,
Өз-өзімнен түңіліп, жеркенгенде,
Сары ауру сарғайтңан науқастайын,
Үміт күтем бүгіннен, ертеңнен де.
Нені күтем?
He керек осы маған?
Аяқ-қолым, жанарым, басым аман.
Шаруаның баласы емес пе едім,
Күшіменен тамағын асыраған?!
Өмір деген осынау майданда бұл,
Қолбасы да, қорқақ та сайранда жүр.
Өмір менен өлімнің ортасында,
Кетер ме екем, келе алмай байламға бір!
Пікірлер (4)
Пікір қалдырыңыз
Асығып алыс күндерге
- 1
- 4
Асығып алыс күндерге,
Бір белден асып, бір белге,
Адасып қалмай бір жерде,
Айсыз қара түндерде,
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Айзере
Керемет -
Айзере
Керемет өлең -
Рамазан
Қое -
Рамазан
Жаман
Асылым
Өте керемет
Гүлмира
Өте керемет
Ерлан
Мұқағали Мақатаевтың Кетер ме екем өлеңі керемет