Қыз көркі

Сарыарқамның сары даласындай
Көркін сенің сұлу мөлдір тау судай
Төгіліп бұрым шашын иығына
Саулелеп тұрғандай, жарық таңғы нұрдай

Көздерін көк аспандай, нұр шашқанда
Өзгеріп тұрады түсі, бұлт жапқанда
Жасыл, көк, қоңыр болса да əдемі ғой
Жұлдыздай жарқырайды түн батқанда

Ерінін сенің қызыл түсті қызғалдақтай
Жылтырап тұрғандай, жазғы шықтай
Тартып тұрар өзіне қайта қайта
Жақындап қарап тұрса көзінді алмай

Күлкін инабатты, періштедей жұмақтағы
Күлкінмен қаратарсын əрбір жанды
Жəй жымиып тұрғанда сен адамға
Сөз табалмай,тұрып қалар балбал тастай

Дауысын жан жылытар самал желдей
Тыңдай бергім келеді-ау, мен сөйлемей
Құлаққа жағымды нəзік үнмен
Жүрегінді баурап алар əдемі əндей

Жанын таза имандылыққа бағыттаған
Жан дүниен қазақы тəрбие алған
Мінезін тəтті сенің, ашық, жұмасақ
Жылытар қатты жүректі мұзбен басқан

Əр адамның бойында бар сұлулық
Көре білу керек, болса егер шыдамдылық
Керегі не бет жүзінің ажарлығы?!
Жан дүниесі көркіне болмаса лайық!

---