Москвадан кетерде
- 1
- 2
Ұлиды боран,
Қарып тұр.
Сауықтыр мені, сауықтыр
Боранын-дағы Мәскеудің
Дүниеге ақын келгенде
Дүниеге ақын келген шақта қайратты,Шаттанды да Табиғат,
Шартарапты жайнатты,
Қайратты ақын: "Менікі!" — деп
бір үн қатты айбатты.
Қызғаншақ,
тәкаппар,
ымыраға келмейтін,
Адам жаны алайда,
Атып тұрды: "Ақыным, менікі!", — деп қалайды.
Екеуінің қолын алып,
Ақын сонда
ардақты,
Ортасында турды дағы,
Екеуін де жалғапты.
Тұр ол бүгін,
дәнекер,
тұр ол, міне, қашаннан,
Адам менен Табиғат бірігуі үшін жасалған,
Оларды ақын жібермейді,
табыстырмай қоймайды,
Екеуін де қауыштырып, шаттануды ойлайды.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Бұл қалай?!
- 0
- 2
Ұдайы болды екі түн
Төсекте тыныш жатпаймын.
Әлекке салып әлдекім,
Мұжылып біткен заттаймын.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Еспай мерйй
Кустыы -
Расм
Мына өлең өте күшті -
Мұстафа Өзтүрік
Найман тайпасының Байжігіт руынан. Стамбұлдағы орт... -
Быр Быр Быр Патапим
Бұл кезде не істеу керек екенін мен жақсы білемін... -
Перизат
оқып көрдім жақсы екен
Арайлым
Мұқағали Мақатаевтың Дүниеге ақын келгенде өлеңі ұнады