Ақ гүл
- 0
- 86
Жаз болды.
Көріктенді құлпырып жер,
Оранып көк көрпеге бар өңірлер.
Төсінде жер ананың толықсиды,
Дүниеге ақын келгенде
Дүниеге ақын келген шақта қайратты,Шаттанды да Табиғат,
Шартарапты жайнатты,
Қайратты ақын: "Менікі!" — деп
бір үн қатты айбатты.
Қызғаншақ,
тәкаппар,
ымыраға келмейтін,
Адам жаны алайда,
Атып тұрды: "Ақыным, менікі!", — деп қалайды.
Екеуінің қолын алып,
Ақын сонда
ардақты,
Ортасында турды дағы,
Екеуін де жалғапты.
Тұр ол бүгін,
дәнекер,
тұр ол, міне, қашаннан,
Адам менен Табиғат бірігуі үшін жасалған,
Оларды ақын жібермейді,
табыстырмай қоймайды,
Екеуін де қауыштырып, шаттануды ойлайды.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Мінe, тағы ашу келіп, алқымыма тығылды
- 1
- 3
Мінe, тағы ашу келіп, алқымыма тығылды,
Ақылымның есігінен аттай бере жығылды.
Көлдей тұнық көңіліме қоқыс тастап лайлап,
Кей пенделер қайнатады-ау, қайнатады-ау зығырды.
Қызық өмір
- 2
- 15
Қалтарыс, бұлтарысы мың сан қабат
Қызық өмір, ақырын тұрсаң қарап.
Біреулердің еңбегі еш, тұзы cop боп
Біреулердің бақыты жүр сорғалап.
Арайлым
Мұқағали Мақатаевтың Дүниеге ақын келгенде өлеңі ұнады