Жолы болмағандарға
- 0
- 2
Арманына жетпеген,
жандарға жолы болмаған,
Алдыңғы сапта, алғаш өлген,
белгісіз солдаттарға,
Дүниеге ақын келгенде
Дүниеге ақын келген шақта қайратты,Шаттанды да Табиғат,
Шартарапты жайнатты,
Қайратты ақын: "Менікі!" — деп
бір үн қатты айбатты.
Қызғаншақ,
тәкаппар,
ымыраға келмейтін,
Адам жаны алайда,
Атып тұрды: "Ақыным, менікі!", — деп қалайды.
Екеуінің қолын алып,
Ақын сонда
ардақты,
Ортасында турды дағы,
Екеуін де жалғапты.
Тұр ол бүгін,
дәнекер,
тұр ол, міне, қашаннан,
Адам менен Табиғат бірігуі үшін жасалған,
Оларды ақын жібермейді,
табыстырмай қоймайды,
Екеуін де қауыштырып, шаттануды ойлайды.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Жұмыстан соң
- 1
- 2
Қажып тұрмын, несіне жасырайын,
Әкелші, ата, бар болса насыбайың.
Азан-қазан шулаған қапақ бастан
Құрып кеткір даң-дұңды қашырайын.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Асемхан
Не деген-шумақтар????????♥️ -
Ахметова Элифнұр
Сәлеметсізбе сізге көп рақмет бәріне мақал мәтел ж... -
че там
рахмет улкен -
Мария
Суйдым жаным
Арайлым
Мұқағали Мақатаевтың Дүниеге ақын келгенде өлеңі ұнады