Өлең, жыр, ақындар

Дүниеге ақын келгенде

  • 17.03.2019
  • 0
  • 1
  • 11124
Дүниеге ақын келген шақта қайратты,
Шаттанды да Табиғат,
Шартарапты жайнатты,
Қайратты ақын: "Менікі!" — деп
бір үн қатты айбатты.
Қызғаншақ,
тәкаппар,
ымыраға келмейтін,
Адам жаны алайда,
Атып тұрды: "Ақыным, менікі!", — деп қалайды.
Екеуінің қолын алып,
Ақын сонда
ардақты,
Ортасында турды дағы,
Екеуін де жалғапты.
Тұр ол бүгін,
дәнекер,
тұр ол, міне, қашаннан,
Адам менен Табиғат бірігуі үшін жасалған,
Оларды ақын жібермейді,
табыстырмай қоймайды,
Екеуін де қауыштырып, шаттануды ойлайды.



Пікірлер (1)

Арайлым

Мұқағали Мақатаевтың Дүниеге ақын келгенде өлеңі ұнады

Пікір қалдырыңыз

Соқ, жүрек, солқылда, ми

  • 1
  • 3

Соқ, жүрек, солқылда, ми,
Тасы, қаным!
Өмірге айтылған жоқ ғашық әнім,
О, Муза!

Толық

Ғасырлар съезі

  • 2
  • 2

Қырқыншы ма,
Елуінші ме ғасырда
Ғасырлар жиналып, ғасырлар съезін ашуда
Адыра қалып алтының мен ураның,

Толық

Бөз орамал

  • 0
  • 1

— Живописьтің тұла бойы тұнып тұрған тарих,
Живописьті көзбен емес, көңілмен де танық.
Живопись — ол айғайлаған өлеңі емес ақынның,
Сыры ішінде, тілі ішінде өрнегі той ақылдың!

Толық

Қарап көріңіз