Қайран жеңгем
- 2
- 10
Су сұраса сүт берген, айран берген,
Қартайып қалыпсың-ау, қайран жеңгем!
Қарғаның валетіндей едірейіп,
Қасыңа мына біреу қайдан келген?
Дүниеге ақын келгенде
Дүниеге ақын келген шақта қайратты,Шаттанды да Табиғат,
Шартарапты жайнатты,
Қайратты ақын: "Менікі!" — деп
бір үн қатты айбатты.
Қызғаншақ,
тәкаппар,
ымыраға келмейтін,
Адам жаны алайда,
Атып тұрды: "Ақыным, менікі!", — деп қалайды.
Екеуінің қолын алып,
Ақын сонда
ардақты,
Ортасында турды дағы,
Екеуін де жалғапты.
Тұр ол бүгін,
дәнекер,
тұр ол, міне, қашаннан,
Адам менен Табиғат бірігуі үшін жасалған,
Оларды ақын жібермейді,
табыстырмай қоймайды,
Екеуін де қауыштырып, шаттануды ойлайды.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Аңса, жаным
- 2
- 9
Мен тілейін.
Жарқыным, сен де тіле:
Жақсылық орнасын де жер бетіне.
Аққу тіле айдынның келбетіне,
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Елдана
Өте керемет өлең -
Қорлан
???????????? -
Бекарыс
Ұнады
Арайлым
Мұқағали Мақатаевтың Дүниеге ақын келгенде өлеңі ұнады