Өлеңдер - Bilim

esbolbozan

Не жазамын,
Не жазамын,
Не жазамын?
Жазудың тартып келем мен азабын.

Айыбымның ешбірін ұмытпадым,
Соны ойлап отырмын құрып халім.
Жүрмегесін мән-жайдың ұғып мәнін,
Лайладым талай көңіл тұнықтарын.

Сені ойлаумен өтіп жатыр әрбір кеш.
Саған деген сезімімді жан білмес.
Гөзелім, сен жүрші тек шаттанып,
Аңсап қайтем махаббатты мәңгі өлмес.

Сені алғаш кезіктіргем күзде мен,
Тынысыңа еруші еді мұз денем.
Сендік көңіл қаласа да өзгені,
Мен әлі үмітімді үзбегем.

Асыл анам!
Жалғыз менің жұбанышым.
Өмірімнің сарқылмас бұлағысың.
Бір мезет көрмесем дидарыңды,
Сағыныштан азынап тұрады ішім.

Жырыңызға көз ашқалы қанықпын,
Бір туар ақынысыз халықтың.
Қайта келіп қазағымды тербетші,
Қуыс кеуде, ойсыздардан жалықтым.