Ботақан
Екі көзің мөлдіреп,
Кекіл шашың желбіреп,
Енең жүрген далаға
Көп қарайсың елжіреп.
Қасыңда өзім тұрмын ғой,
Досың барын білдің ғой.
Сенен ұзап кетем бе,
Шыр айналып жүрмін ғой.
Өзгелердей алысып,
Ойнамайсың жарысып.
Көтере алмай аяғың
Кетер ме екен майысып.
Жүресің тек монтиып,
Қос өркешің селтиіп.
Қарап жүріп қорқамын
Қала ма деп жел тиіп.
Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Қарап көріңіз
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
×
Қаламқас
Менің атамда осылай сөйлейтін))Руслан
Əрине бұл жазбаны ақыл ойында ауытқуы бар , Өзге атаның ұрпақтарын кемсіту үшін айтқан пенденің санд...aibota berikbol халық ауызынан тараған
халықMyrza
Өте кереметКөркем
Сырбай Мәуленовтың өлеңдері өте керемет!