Қасқыр мен кірпі
Орман шетінде домаланып бара жатқан кірпіні аш қасқыр бас салады. Сол кезде кірпінің инелері қанжардай қадалып, қасқырдың тұмсығы мен тамағы қанға боялады. Өзінің озбырлығын, қомағайлығын сездіргісі келмеген қасқыр:
— Бетіңнен сүйейін деп едім. Сен-ақ түрпілеріңді тастамай жүреді екенсің өмірі, – деп, сылтауратады.
Кірпі түрпілерінің арасынан біздей тұмсығын шығарып тұрып, сықылықтай күледі де:
— Асықпа, қасекесі, сенің азу тісің түгел түсіп біткен кезде, мен де түрпілерімді тастаймын, – дейді.
Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Қарап көріңіз
Пікірлер (2)
Пікір қалдырыңыз
Басқа да жазбалар
- Жануарлардың тілі
- Несі қате?
- Көлеңке сатып алған жігіт
- Қызыл желпуіш пен көк желпуіш
- Тәтті ботқа
- Ұйқыдағы ару
- Патша қызының өлімі
- Піл мен әтеш
- Есек терісі
- Оз елінің сиқыршысы
- Әлемді 80 күн ішінде шарлау
- Алтын шашты қыз бен үш аю
- Үш апельсин
- Тышқан жылғы дүрбелең
- Сауысқанның жұмыртқасы мен бөдененің құйрығы
Пікірлер
-
НУРИК
ДЫМ ТҮСІНБЕДІМ -
Айдана
Мақалдар көшті екен -
Selfi_05
Өте тамаша өлең
×
Гүлім
Өте тамаша. Керемет екен