Өлең, жыр, ақындар

Ұя

Ұя салды көктемде,
Қос қарлығаш ұшып кеп.
Біткенше ұя тынбады,
Ары-бері ұшып көп.

Бірі батпақ әкеліп,
Қабырғасын лайлады.
Екіншісі «шименен»
Керегесін байлады.

Көп еңбекпен ақыры,
Бітірді олар ұясын.
«Кіп-кішкене бұл үйге,
Екеуің қалай сиясың?

Шыныменен таңданып,
Ойланып көп жүргенде.
Қуанып кеттім бір күні,
Төрт жұмыртқа көргенде.

Балапаным үшін деп,
Жасапты ғой ұяны.
Балапандар әрине,
Ұяға еркін сияды.


Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз