Дала жазы

Дала жазы!
Тағы еркелеп сен келдің —
Сұлуымсың, сенде — рақат, сенде — күн!
Жайнашы сен, тынықсын бір жүрегім,
Есіңде ме — көп қыс алыс жүргенім?
Келдім аңсап мен алыстан — сен түсін!
Сеп үстіме, сен аспанның күмісін.
Мені әлдиле.
Қолыма әкел, гүлді бер,
Биле алдымда,
жаз еркесі жібек жел!
Біл, ерке жаз, аяз қысты мені кеп,
Жүрегімді жалын басты, түтеп от.
Түнде жүріп, туар деген күнімсің,
Төк сәулеңді, саған жүрек кемісін.
Ақ қанат жаз,
Мені аспанға сен көтер,
Көкке апарып, күннің жырын сен әпер.
Күн нұрыңдай көлкіп толқын ән кетсін.
Кең даламды —
Әлдилесін, тербетсін!
Дала досы мен қазақпын, малшымын
Мен сүйемін дала жырын, мал шуын.
Қалың қой мен қаптап өрген түйенің,
Мен соңында жүгіруді сүйемін.
Мен жылқыны жүрегіммен сүйіп тым,
Ойнаушы едім — құлағында жүйріктің.
Кең даламда сыңсып жатыр, әне мал,
Тез жетейін,
Қызық сонда маған бар.
Көріп тұрмын, қиыры жоқ даланы,
Көк дария толқын басып барады.
Неткен толқын— нұрын тартқан ол көздің?
Толқын екен — егіндері колхоздың.
Күлімдеген, гүліменен әне жаз,
Балқып соған жас жігіттей дала мәз!
Сүйе бер жаз, сәулетіңді көрейін,
Шашуыңа мен жырымды төгейін.
Қуанышым, жүрек отым — сен үшін,
Жаз даласы - өмірім, өрісім.

---