Өлең, жыр, ақындар

Жел

  • 20.05.2019
  • 0
  • 0
  • 1834
Сен кезбе жел, еркесін,
Неткен бұндай?
Кездің қазақ өлкесін —
Ерке ұлыңдай.
Шымшып өтіп бұралған.
Өзендерін,
Сүйдің гүлін нұр тамған,
Бізден бұрын,
Серуендеп кең дала
Шығандарын,
Шалқып басқан сен ғана
Шыңның бәрін.
Мен серіні көрмедім,
Сылқым сендей,
Бір әнің жоқ гүлдерің
Сүйсінгендей.
Қызғанамын сенен жел,
Даланы мен.
Озам сенен, жолды бер,
Дауыл үнмен.
Құйындаған үніммен
Толғап әнді,
Сүйем сенен бұрын мен
Кең даламды!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Есімде

  • 0
  • 0

Қалды есімде сол шағың
Тұрдың - ау сен күлімдеп,
Жалындады құшағың,
От жүрегің дүбірлеп.

Толық

Көктем

  • 0
  • 0

Күн мен гүлдің көктемі!
Сен дүниенің мәңгі жаңа нұрысың.
Сен күніңмен күліп тұрған көктегі,
Кеңейтесің бар ғаламның тынысын.

Толық

Жиырма сегіз

  • 0
  • 0

Қараңғы түн, қалың орман,
Алай-түлей қар бораған.
Долы дүлей, долы боран
Кекті жапқан, жерді ораған.

Толық

Қарап көріңіз