Тайманға

Сәлем хат жанабыңа жаздым, Тайман,
Еппенен екі болмайды еткен пайман.
Талабың ойындағы оңғарылып,
Сұлуға қосқайсың бас нағыз Айман.
Ондағы ел мен Отан ойға түсіп,
Жатырмын жөнелуге дүзеп сайман.
Себеппен тұз айдап кеп таныс болдық,
Секілді ек бір-біреуге Қыпшақ, Найман.
Қатының қойнындағы қарын бөле,
Шығады деп шын сөз екен қарттар жайған.
Жүсекең жезде шығып, сендер жиен,
Болдыңдар тап дарақтай тамыр жайған.
Қадірлі қатарыңа көрінесің,
Ойламайды қу деп көңілім құр мұңайған.
Өзіндей көз көргеннен кеусен алып,
Табылды бұл уақытта талай пайдам.
Ол пайда баюға емес мақтануға,
Дегенде дос пен дұшпан алдың қайдан.
Тілектес бәріне де болып тұрмыз,
Қайтқай деп құрметтерің бір құдайдан.
Өзіңнен ой бір жайлы бола қойса,
Түлкідей түн жортар ек қашқан сайдан.
Көрініп көп көзіне кете қойсақ,
Алуы үкіметтің анық айдан.
Нақыл бар қашқан жаудан құтылады,
Ондайша ұят емес еткен айлам.
Біз түгіл көтере алмай жатыр жүгін,
Нарлар да нарау тартып неше тайлан.
Келуі қалыбына қиын емес,
Қоңайтып Қадыр Алла десе майлан.
Шүкірлік бұған дағы ету керек,
Бұзылмай бүгін тұрса иман шайлаң.
Шартынан шариғаттың шығу бекер,
Большевик береді деп бізге шай, нан.
Сары алтын сабыр түбі, саса бермей,
Орнығып орныңа анық жайлан.
Тән қойып тәңрі ісіне тартпай ғәсрет,
Белбеуін тәуекелдің белге байлан.
Кейіні кеніш реніштің бола кетіп,
Болармыз бұрынғыдай мәз-майрам.
Ақырын алла өзі оңғармаса,
Болып тұр қайткенменен көптер қайран.
Ерлердің үлгі айтатын үні шықпай,
Етіп жүр ылғи бұзық тайраң-тайраң.

1934.

---