Өлең, жыр, ақындар

Сезімдер ғажабы...

  • 01.06.2019
  • 0
  • 0
  • 1942
Сезімдер ғажабы
Қиялда құбылып;
Ашудың азабы
Алқымға тығылып.

Сүрініп, жығылып,
Қайтасың таси кеп.
Ақыры ұғынып
Көнесің бас изеп.

Жаның – мас, ой-жалын
Әлі де түңілме.
Үндемей койғаның
Жөн болар түбінде.

Тіл жомарт, өлең бай
Жоқ-барды амалдай;
Алам деп бере алмай,
Берем деп ала алмай;

Қызық қой бұл адам –
Көрінбей құтылды.
Күн бата құлаған
Көлеңке сықылды.

Жо, жо, жоқ, достарым,
Бұл емес айтарым.
Келмейді қостағың?–
Мұны да байқадым.

Тұрғам жоқ шағынып,
Шағыну – бойға мін.
Келеді ағылып
Өзімнің ойларым.

Ол ойым бүй дейді:
«Барлық гәп намыста!»
Шындықты сүйрейді
Қиялдан да алысқа.

Ол ойым былай дер:
«Өрмеле! Өрмелеп
Құласаң – құлай бер,
Құлауға да ер керек! »..

Мезгіл де бір керім,
Сусиды сынаптай.
Түк қылмай жүргенім
Барады шыдатпай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Уақыт-қонақ

  • 0
  • 0

Келді ме сыншыл қонақ Уақыт деген?!
Соны күтіп талайдан жатыпты өлең.
Қара дойыр сүйретіп Уақыт кірді, —
қорқып кетіп бір сөзім атып тұрды.

Толық

Жебе

  • 0
  • 0

Не бір еппен, алған жақсы, не бетпен —
сөйлейінші тамағымды кенеп мен:
эпос ері тірілді де кенеттен,
сұр жебелі қарт садағын қолға алды.

Толық

Менің үйім

  • 0
  • 0

Төрт қабырға,
қос терезе,
сырлы еден...
қос көлеңке түсіреді бір денем:

Толық

Қарап көріңіз