Өлең, жыр, ақындар

Адай жылқысы

  • 07.06.2019
  • 0
  • 0
  • 5915
Бабалар баптай біліп жүдетпеген,
Адайдың жылқысына жел жетпеген.
Көргенде шабысына таңданасың,
Түк емес адам ойы жүйрік деген.
Одан да ұшқырма -деп, ой кезесің,
Қиялдың еркін бойлап кең өлкесін.
Шаншылып атылғанда алды артымен,
Кім оның жүгенінен тартып көрген.
Даланың дүлей перзент қыл құйрығы,
Жаза алған тұяғымен көркем өлең.
Бауырым ақын болсаң жеткіз елге,
Ұрпағың қуат алсын өршіл үннен.
Шөл дала құмды дауыл арасынан,
Түтеген қарлы құйын борасыннан.
Сескенбей өте білген бұл жүйрікті,
Ұстаған ер жігіттің бағы ашылған.
Ешкімге бәйге бермес ол барында,
Тәңірім өзі Алашқа қарастырған.
Каспийдің аласұрған толқындары,
Қуанып шашу шашып жағасынан,
Ол жәйлі ақтарады толассыз ән!
Мұндайда тебіреніп күй шертпесең,
Бауырым өзің айтшы болама сән!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жоғалған ел

  • 0
  • 0

Ерте, ерте, ертеде,
Болыпты бір ғажап ел.
Нәзік сырын шертерде,
Тына қалған дархан жел.

Толық

Қызыл қала

  • 0
  • 0

Қызыл қала, қыз қала,
Шежіреге толы тағдырың.
Өзің жәйлі кең дала,
Тебіреніп айтты мұң.

Толық

Абыл ақын

  • 0
  • 0

Сүйекем сапар шекті сексен бесте,
Сәскеде қалды аға жатып төсте.
Қорлыққа көнбен деген бір пенде еді,
Ажалға ол да көнді салған іске.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер