Өлең, жыр, ақындар

Көкек мен көгершін

  • 08.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1490
Дауысында Көкектің бір мұң жатты.
«Неге сонша мұңлысың? –
Деп Көгершін жылы ғана үн қатты. –
Әлде ұмытқан бұл жақты
Көктемді аңсап жүрмісің?
Махаббатым бірге кетіп, күн суып,
Дейсің бе, қыс тұр жуық?»
«Не көрмеді пақырың? –
Деді Көкек. – Өзің айтшы әділін:
Биыл көктем біліп бала қадірін,
Ана болдым ақыры;
Бірақ, олар танымады шатылып.
Осы ма еді сорлы ананың тілегі?!
Қарап кейде қызғаныш та етемін:
Үйіріледі үйрекке шүрегейлер үнемі,
Шөжелер де тауықтың қолтығына кіреді,
Ал, мен болсам, жетімдердей жекемін.
Балапаннан көрмедім еш ишара».
«Саған жаным қатты ашиды, бишара!
Менің балам солай етсе, өлер ем,
Мұндай мысал болмағанмен сонша аз,
Бұл жағдайың емес сірә онша мәз,
Ұя салып, қашан бала бөлеп ең?
Көрмедім-ау оныңды;
Ұшушы едің көрсетіп кіл жоныңды».
«Соншалықты уақытты тамаша
Есі бар жан қия ма?
Әрқашан да таласа,
Жұмыртқамды салам басқа ұяға».
«Онда ұлыңнан қайыр күтпе сен аса! –
Деді Кептер ұяла.
* * *
Ата-аналар, бұл мысалдан сабақ ал.
Қаншалықты баға білсең балаңды,
Ол да білер бағаңды;
Сүймесең, не шара бар.
Бөлек өссе балаң балғын кезінде
Тәрбие мен мәпесінде басқаның,
Онда кінә өзіңде,
Қартайғанда одан қайыр тоспағын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Меңгеруші қоян

  • 0
  • 0

Таныстардың сыйлығымен,
Арыстанның бұйрығымен
Қоянға бақ қона қалды,
Меңгеруші бола қалды.

Толық

Жаңақорған

  • 0
  • 0

Қаратаудың бөктерінде
Қанат жайған көкке өріле,
Жадыратып көңілдерді,
Жалындатып өмірлерді,

Толық

Қойдым

  • 0
  • 0

– Өйткені, арақ өлген ғой,
Өлетін кезге келген ғой.
– Табылмаса да тамағың,
Толып тұр емес пе арағың?

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер