Өлең, жыр, ақындар

Ұрт пен мұрт

  • 11.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1461
Мұрт қаулап өсіпті,
Өсіпті де бөсіпті:
– Осы мен Мұртпын ба?
– Мұртпын!
Бірқауым жұртпын ба? –
Жұртпын!
Бетке сән беремін бе? –
Беремін!
Ұрт үстінде өнемін бе? –
Өнемін!
Ал, сен кімсің?
Не бітіріп жүрсің?
Ас болып ындының,
Құрыған құлқының.
Таппастан бір тыным,
Күйсейсің күн-түні.
Тегістеп жіберсем бе екен
Өзіңді бір күні?!
Ұрт та лап ете қалды,
Мұртқа шап ете қалды:
– Сен өйтіп оттама!
Тұрғаның топтала,
Тоқ бола,
Менің арқам тек қана.
Сол үшін түсемін
Суға да, отқа да.
Ал, сен мұны білмейсің,
Білмесең өмір сүрмейін! –
Деді де Ұрт шын қызып,
Болсын деп бір қызық,
Ұстарамен сол Мұртты
Тастады қырғызып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әр қырынан

  • 0
  • 0

Алаңсыз шығып алып пенсияға,
Батырды қауырсынды мол сияға.
Жаза алмай жүруші еді атын да оңдап,
Енді ол алпысында ақын болмақ.

Толық

Бөшке

  • 0
  • 0

Танысына қолқа сала дос келді,
Үш-ақ күнге бере тұр деп Бөшкеңді.
Досқа деген дос көңілі керек қой,
Егер ақша сұраса, онда әңгіме бөлек қой:

Толық

Гитара, жырла

  • 0
  • 0

Гитара жылап солқылдайды,
Тағдырдан жапа шеккендей.
Өмір – бейне толқын қайғы,
Махаббат жырақ кеткендей.

Толық

Қарап көріңіз