Өлең, жыр, ақындар

Ер пен арақ

  • 25.08.2019
  • 0
  • 0
  • 1193
Бір күні Ет мақтанды,
Барлық сырын ақтарды:
– Буым бұрқырып,
Суым сырқырап,
Жатсам қайнап,
Жүздері жайнап,
Қуанады қонақтар,
Пышағын қайрап.
Майлы сорпам бар,
Жайлы ортам бар.
Елдің асыл асымын,
Бар тағамның басымын...
Төсектің астында Арақ тұр еді,
Манадан Етке қарап тұр еді.
Түртіп қалып иығынан,
Күліп қойды миығынан:
– Рас, сыйсыз да емессің,
Онша күйсіз де емессің.
Бірақ, мені біліп ал,
Арақ деген ірі бар.
Анығырақ айтқанда,
Дастарқанның пірі бар.
Менсіз үйдің қонағы
Тым көңілсіз болады.
Еліре берме, Етім,
Май жүзсе де бетің,
Сені жемейді ді,
Ет асты екен демейді де.
Ал, мен болсам – басқаша,
Аспасын Ет аспаса,
Жадырайды қабақтар,
Жүз граммнан тастаса.
* * *
Арақ солай есірді,
Дастарқанда көсілді.
Кімдікі жөн, ағайын,
Өзің айтшы шешімді?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көз алдымда бір бейне

  • 0
  • 0

Көз алдымда күлімдеген бір бейне,
Көк белдегі үлбіреген гүлдей ме?
Гүлге елітіп елжіреген жанымды
Сол бір сұлу білдеді ме, білмей ме?

Толық

Достар-ай

  • 0
  • 0

Достар-ай, думанды бала күнгі,
Бір-бірін бағалаған.
Түріп ап етек-жең, балағыңды,
Гүл бағын аралаған.

Толық

Жанымды менің ұғыңдар

  • 0
  • 0

Күлімдеп тұрған күнім бар.
Күнім бар, нәзік гүлім бар.
Әнім бар, әсем жырым бер –
Жанымды, менің ұғындар.

Толық

Қарап көріңіз