Ақ алма
- 0
- 0
Аулым көшіп барады, тау аралап,
Кеттің ғой жүрегімді сен жаралап.
Жерің шалғай кеткенде, қимас қалқам,
Жүрейін суретіңді мен паналап.
«Кел» деп едің, Елігай, келіп тұрмын,
Отқа түспей өртеніп еріп тұрмын.
Сертте тұрсаң, мен сендік—жаным құрбан,
Сырым осы—сертімді беріп тұрмын.
Мен айтамын өлеңді дал-дал қылып,
Кең жасаған бақ берген малды-ау қылып.
Әләу айдай-ау.
Сүйген жарым алдымда аман болса,
Жанко
Әкем кетті бел асып, беліне белбеу жарасып, Айтып айтпай отырмай, отырған орныңнан тұра алмай
Жайалмадым қанатты
Аттың шабысы жанатты
Анаң отқан тай мекен
Қой артынан ол кетті