Сәби жұрек періштелер не білер

Жетімхана іші толған балалар,
Олар сонда ер жеткенше паналар.
Мөлдіреген жәудіреген көздер-ай,
Қатігезсің тастап кеткен аналар.

Әр бір күні өтіп жатыр елеңдеп,
Әкетуге анам бір күн келер деп.
Үмітпенен көңілдерін алдайды,
Анам келіп мейірімін төгер деп.

Сәби жүрек періштелер не білер?
Қиналса да іштей жылап егілер.
Тастам мені неге кеттің ана деп,
Талай түндер көздің жасы төгілер.

Сәбилер ғой әппәқ сүттей пейілі,
Бар олардың ойншықтары кең үйі.
Сол кең үйде жетіспейтін бір нәрсе,
Ешкім бермес аналардың мейірі,

Тастамақ түгіл сәбилерін далаға
Қолы жетпес кейбір жанның балаға.
Сәбилерді қанша күтіп бақсада,
Жетпейді ешкім өзі туған анаға.

Бар бақытқа толтыратын әр үйді,
Кей бір жандар аңсайдығой сәбиді.
Армандайды сәби жүрек періште,
Тек бақытпен өткізуді фәниді.

---