Әкемді еске алу (6 жылдығы)

Шығармаймын өткеннің бәрін естен,
Аз емес, жыл дегенің жалын кешкен.
Неге екенін білмеймін, әкешімнің,
Кіріп келердей секілденеді ана есіктен.
Естелікке қалды тек суреттерің,
Жиі соған қарап, еске алып жүремін.
Білесің бе, әкетай мен сені,
Ендігі көре алмайтыныма өкінемін.
Өкініштен жарылса да от кеудем,
Ақиқатты саралаймын байыппен.
Әкетайымның қасымда жоқтығын
Қабылдамауға хақым жоқ екен.
Мен енді ер жетіп есейдім,
Ұмытылмады бәрібір кешегі мұң,
Әкешім, білесің бе, жетпей жүр,
Маған сенің арқа сүйер иығың.
Әкетай тұлғаң көз алдымда елестейді,
Ұмытпаймын бейнеңді, ұмытқым келмейді.
Есейседе қызың бүгінде, армандайды,
Түсінде болса да, құшақтап еркелеуді.
Мендегі мұңның ауырлығы өзгесімен тең емес,
Әкешім, неше жыл бойы болып жүрсің елес.
Алты жылғы сенсіз өткен ғұмырымды,
Алты шумақ өлеңмен жеткізу мүмкін емес.

Білемісің, жанымның көп болды жадырамағаны,
Бақытты күндер кешу тек қызыңның бар арманы.
Әкетай, сенімдімін, дертімнің емін табатын, бір күні -
Өзіңдей алып тұлға, кең пейілді жан жолығады.
Өзгесін мына менің дүнием мойындамайды.

---