Өлең, жыр, ақындар

Жылы жауын

  • 19.03.2020
  • 0
  • 0
  • 912
Шақырайып талма түсте күн көзі,
Еркін билеп бар әлемді бір өзі.
Жан-жануар, өрт-лепте, дел-сал боп,
Қысылатын, сая таппай, бар кезі.
Аяды ма күйдірді деп күн жерді,
(Қарылғаш па, бұл хабарды кім берді?)
Көкжиектен жөңки шыққан қара бұлт,
Жерді күннен тасалауды жөн көрді.
Көрген кім бар қара жердің күлгенін?
Көрсең, сезсең – жер қадірін білгенің.
Жылы жауын селдетіп бір өткенде
Көрдім анық Жер-Ананың күлгенін.
Жапыраққа көз біткен – шық-маржандай,
Шұқанақтар, жер көзі, күлді ыржаңдай.
Тыр жалаңаш жүгірген бал-бөбектер
Өсіп шыққан тамшыдан бір-бір жандай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қысыр бұлттар

  • 0
  • 0

Бұршақ шашып, шеке жарып,
Нөсерлетер бұлттар да бар.
Сол қасиет кеткен дарып,
Тау бойында ұлттар да бар.

Толық

Мінез

  • 0
  • 0

Апшыларын қуырады жекіріп,
Бірде шындық, кейде шылғи өтірік.
От басында отырады кейбіреу,
Бала-шаға берекесін кетіріп.

Толық

Әттең, әттең...

  • 0
  • 0

О, Тәңірім! Тағдырыма ырзамын,
Егіп бердің жүрегіме жыр назын.
Тілдеседі табиғатпен жан-тәнім,
Жеті мүшем сезіп тірлік ырғағын.

Толық

Қарап көріңіз