Өлең, жыр, ақындар

Сенің атың — сағыныш

  • 27.04.2020
  • 0
  • 0
  • 1810
Іздеген кім,
ол күндердің дерегін.
Естілмейді ерке күлкім,
ерек үн.
Ең аяулы мезеттердің жоғалған,
Екеуміз де сұрамадық себебін.
Екеуміз де үнсіздікке байландық,
Бір үміттің талғажау ғып қорегін.

Тәрк еттік те,
Ғажайыптың барлығын,
Сен де,
Мен де құлатпадық ар жүгін.
Жанарымнан төгілсе де бар мұңым,
Жүрек дейтін жалғызыма сыбырлап,
Жаратқанның құлай сүйдім жарлығын.

Сен бе,мен бе,
жете алмаған байыпқа?
Тағдырымды шын ұнаттым,айып па?
Жазмышымдай менің жұмбақ шешімім,
Қиянаттай сенің қатал кесімің,
Тіл қата алмай,
Қол бұлғадым ғайыпқа.
Бұл күндері
Сенің атың сағыныш,
Тербетілген «ғұмыр» атты қайықта.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Маңдайдағы бағым сірә, бес елі

  • 0
  • 0

Маңдайдағы бағым сірә, бес елі,
Аз болмады соған лайық сорым да.
Бір кем дейді,
Дүниенің есебі.

Толық

Телефон

  • 0
  • 0

Таңсәріде,
түн қойнында, бесінде,
Телефонға үңілеміз несіне?
Тәрк еткендей ғұмырыңның бар мұңын,

Толық

Қар секілді бола алсақ қой, кінәсіз?!

  • 0
  • 0

Мынау ғалам арылсын деп күнәдан,
Аспанға ұқсап,
Ағыл-тегіл жылаған.
Арашалап алғаусыздау үмітін,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер