Өлең, жыр, ақындар

Еске алу

Әке деп жүргенімнің аға екенін
Мен сәби есейгесін білдім кейін.
Қаз тұрып жаңа ғана бассам керек
Кеткенде әкем тастап жер мекенін:

Үйретті ағам маған өмір атын,
Мол сапар, оған барар жолдың сәтін.
Үйретті қуанышын, өлеңін де,
Мен, бәлкім, содан бастап болдым ақын!

Үйретті ол, ол - қадірлі жолдас еді,
Жанының жалғыз бауыры олжасы еді.
Бір ғана үйретпеген нәрсесі оның –
Қасірет, қайғы - уайым, көз жасы еді.

«Қош» деді зор майданға сапар шекті,
Көп нәрсе айтар ма еді, айтпай кетті.
Сендім мен, жеткіншегін жылатпауға
Көңілінде бірге аттанды берген серті.

Оралмай қалды ол елге қайтып содан...
... Аңыз бар жеңді деген ажалды ағам...
Жылауға еш мүмкіндік бермей өткен
Дүниеде содан қымбат кім бар маған?!



Пікірлер (1)

Біреу

Күшті

Пікір қалдырыңыз

Тау Қоңыр

  • 0
  • 0

Созылады екен тау Қоңыр
Сексен де тоқсан шақырым.
Бауырында бұлақ бар не бір
Ағатын шапшаң, ақырын.

Толық

Аврора

  • 0
  • 0

Көрдім мен, өзімді өзім алып барып,
Қараймын аң-таң қалып, анық танып,
Қасымда тұр бәрі де кәдімгідей,
Бала жастан оқыған барлық тарих.

Толық

Есепші

  • 0
  • 0

— Демей егін, мал қалды-ау
Жаның тыныш жай тауып.
Отырмысың, есен-сау
Көлеңкеде шот қағып.

Толық

Қарап көріңіз