Жермен қоштасу
- 0
- 0
Жерді ораған көк перде,
Менің жұлдызым көрінбейді бұл жерден.
Оны іздеп өзім барам түбінде,
Жұпариса гүл аңқыған көктемде.
Мұхаммедті растау
А, дариға,Батар Күнге бататын,
Ант етейін атар таңға ататын.
Күллі Әлемді тізерлетер алдыңа —
Мына Менмін, айналайын, Отаным!
Қатер төнсе қазақ дейтін ұлысқа,
Қаламымды айырбастап қылышқа,
Сенің қаның менің қаным болған соң,
Ең бірінші мен кірермін ұрысқа.
Мен туғанмын
ер Мұхаммед өлген күн.
Мен болмасам,
жүрегіңді емдер кім?!
Хақ Мұхаммед айтып кеткен кешегі
Келеді деп...
Келген ақын,
сол — Менмін!
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Сентиментальді құбылыс
- 0
- 0
Қара тұн құлайды бауырына ап даланы,
Күрең нұр көкжиек көзінде мелдеп тұр,
Аққан қан сияқты.
Жұлдыздар қаралы, ғаламның бетінде жаралы
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Таңат Айкөркем
Өте керемет өлең -
Алия
Өте жақсы жазылған -
Алия
Керемет жақсы
Аягөз
Қате жазғансыңба или өзі осындай өлеңба