Кіру Тіркелу
Өлең, жыр, ақындар
  1. Негізгі бет
  2. Өлеңдер
  3. Ғұмыр

Маралтай Райымбекұлы

Ғұмыр

  • 12.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1805
Мен — жиырмадан асқан еңіреу,
Емексіп жүрген әрнеге.
Кездіктің ұшын сындырып,
Кектенсем, байлап жебеге —
Дұшпанга көзден қадап ем!
Ізгілігімнен адастым.
Суғарылмаған құрыш та ем.
Жұгатұғын да, қалмады-ау
Өмірде бүгін дүрыс дем.
Менің жүрек — кұмырама кұйған зарымды,
Бары оның осы еді-ау деп,
Бал екен ғой деп кім ішкен?!
Дәл мендей болып қамықпа,
Ей, көкірегі көктем бетеге!
Қош-қош айтып жарыққа,
Біз — суы үзіліп акқан арық та.
Біздегі үн сізге жете ме,
Түспей тұрғанымызда табытқа?

Маралтай Райымбекұлы ғұмыр Маралтай Райымбекұлы өлеңдері

Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мұхаммедті растау

  • 0
  • 1

А, дариға,
Батар Күнге бататын,
Ант етейін атар таңға ататын.
Күллі Әлемді тізерлетер алдыңа —

Толық

Жезөкше

  • 0
  • 0

Мен қайтейін, тағдырыма көз өтсе,
Ете берсін, былайғылар сөз етсе.
Одан кейін жолыққан жоқ ондай жан,
Жалғыз түнге жолдас болған жезөкше.

Толық

Адасқақ

  • 0
  • 0

Беу, Жайық, қарашығы жанарымның
Мен де бір маңып кеткен маралыңмын.
Батысқа ішім күйіп қарай берем,
Шығыстан шыққан сайын ағарып Күн.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар

Жаңалықтар

Нақыл сөздер

Пікірлер