Өлең, жыр, ақындар

Аларман

  • 31.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1183
Адам деген аларман,
Алу үшін жаралған.
Айналасын жалмаған,
Ала көңіл шабарман.

Ойға-қырға шапқылап,
Бәсекеден бақ құрап,
Бермесін де Алланың,
Алсам дейді тартқылап.

Жақсыға да, жаманға,
Ынсап бермес заман ба?
Байлық, сыйлық, атақ-даңқ,
Бәрі керек адамға.

Күйінсін де, сүйінсін,
Алашағы бұйырсын.
Сұрағанын берші Алла,
Алсын дағы, тыйылсын.

Алған сайын алсам деп,
Жұмаққа да барсам деп,
Ойы басқа, есі алаң,
Қартаяды сарсаң боп.

Қызыл кетіп, әр тайып,
Қанағатсыз қартайып.
Құдай жайлы ойлайды,
Құлағанда жантайып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалғыз жүрекпен

  • 0
  • 0

Арман-құс аппақ періште болып,
Алқалап жүрер ақынды.
Бірде шың, бірде еңіске қонып,
Байыздау білмес пақырды.

Толық

Жұмекен

  • 0
  • 0

Қара суға қайық салды қалқытып,
Қара сөзге сезім құйды балқытып.
Қазыналы аспанына қазақтың,
Қоңыр күйді жырмен жазды шалқытып.

Толық

Ғарыш жақтың сәулесі

  • 0
  • 0

Көркем гүлге толған кезде қолатым,
Көкірекке кестелі мұң қонатын.
Өзегі кең өлең деген өлкеде,
Қиялымның қақтырып ем қанатын.

Толық

Қарап көріңіз