Өлең, жыр, ақындар

Аларман

  • 31.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1190
Адам деген аларман,
Алу үшін жаралған.
Айналасын жалмаған,
Ала көңіл шабарман.

Ойға-қырға шапқылап,
Бәсекеден бақ құрап,
Бермесін де Алланың,
Алсам дейді тартқылап.

Жақсыға да, жаманға,
Ынсап бермес заман ба?
Байлық, сыйлық, атақ-даңқ,
Бәрі керек адамға.

Күйінсін де, сүйінсін,
Алашағы бұйырсын.
Сұрағанын берші Алла,
Алсын дағы, тыйылсын.

Алған сайын алсам деп,
Жұмаққа да барсам деп,
Ойы басқа, есі алаң,
Қартаяды сарсаң боп.

Қызыл кетіп, әр тайып,
Қанағатсыз қартайып.
Құдай жайлы ойлайды,
Құлағанда жантайып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалғыз жүрекпен

  • 0
  • 0

Арман-құс аппақ періште болып,
Алқалап жүрер ақынды.
Бірде шың, бірде еңіске қонып,
Байыздау білмес пақырды.

Толық

Қойлар

  • 0
  • 0

Ұлар ұшқан кешегі ұлы дала төсінде,
Жылнамалар жылыстап, заманалар көшуде.
Ұлы дала төсінде көз ұшында көсілген,
Бір оқиға көрдім мен, мәңгі кетпес есімнен.

Толық

Матрица

  • 0
  • 0

Өткінші өмір өркешіне өңгерген,
Ирек қамшы ит тірлікті мен көргем.
Есіл дүние – ескі қалып, көне мұң,
Есті жанды шығармайды шеңберден.

Толық

Қарап көріңіз