Өлең, жыр, ақындар

Аларман

  • 31.07.2020
  • 0
  • 0
  • 1170
Адам деген аларман,
Алу үшін жаралған.
Айналасын жалмаған,
Ала көңіл шабарман.

Ойға-қырға шапқылап,
Бәсекеден бақ құрап,
Бермесін де Алланың,
Алсам дейді тартқылап.

Жақсыға да, жаманға,
Ынсап бермес заман ба?
Байлық, сыйлық, атақ-даңқ,
Бәрі керек адамға.

Күйінсін де, сүйінсін,
Алашағы бұйырсын.
Сұрағанын берші Алла,
Алсын дағы, тыйылсын.

Алған сайын алсам деп,
Жұмаққа да барсам деп,
Ойы басқа, есі алаң,
Қартаяды сарсаң боп.

Қызыл кетіп, әр тайып,
Қанағатсыз қартайып.
Құдай жайлы ойлайды,
Құлағанда жантайып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ардың аппақ түріндей ғой қар деген

  • 0
  • 0

Ақ көбелек қанаттары дірілдей,
Бұтақтарға қонып жатыр білінбей.
Ақ қайынды тербетеді тіршілік,
Ұяң қыздың ұйқыдағы түріндей.

Толық

Екеу

  • 0
  • 0

Жұмыр жердің бетінде,
Өкпек желдің өтінде,
Бүтін болып жаралдың
құрдым күннің шетінде.

Толық

Баспалдақ

  • 0
  • 0

Жалғанға жылап келіп жас анадан,
Ажалдан аждаһадай қашады адам.
Қазған көр құтқармапты Қорқытты да,
Қобыздың қоңыр мұңын тасалаған.

Толық

Қарап көріңіз