Өлең, жыр, ақындар

Күн жоқта өзің жарқыра

  • 26.08.2020
  • 0
  • 0
  • 831
Күн жоқта өзің жарқыра,
Жазу үшін жазбайтынымыздай,
Сүю үшін сүймейтініміздей,
Оятқыш үшін тұрмайтынымыздай таңғы алтыда.
Күн жоқта өзің жарқыра
Көздерімнен жаңа жыр оқып,
Құшағыңды аспаныңмен бір етіп,
Сосын, күнделігіңе жазған жүрегіңнің антына.
Жер бетілік көлеңкелерге Құдай боп,
Жер астылық адамдарсыз ауа жұтпас сыңайлы ек...
Десе де аспан, қарай көрме артыңа.
Өзің ғана жарқырап.
АЙтарсың ғаламшарларға мың сәлем,
аспаным-
Жарқыра күннің орнына, жарығым,
Жаттап алсыншы шамдардан жалыққан әлем.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Менің далам

  • 0
  • 0

Жанардан жас болып ауытқыр боз ғалам,
Бар менің ешкімге тиіссіз өз далам.
Аспанға аңсары ауғандар таңсәрі
Қолыңды соз маған!

Толық

Күз аңқыған

  • 0
  • 0

Сыпырғыш емес дала гүлінің сабағына отырып күлтесіне сүйеніп,
Бағытсыз әлдеқашан әлдейқада ұшып барамыз
Армандарым ойлар астында жиі өліп
Күздің иісі аңқиды

Толық

Алагеуімдегі ауыл

  • 0
  • 0

Аспан тағы алақанға гүл берді
Бура бұлттан бұлдыр-бұлдыр мұң көрдім.
Найзағайлар жарқ еткенде, нәтінен
Нәзік жырға қолқа салып үлгердім.

Толық

Қарап көріңіз