Өлең, жыр, ақындар

Түс

  • 28.08.2020
  • 0
  • 0
  • 777
Ұйқым сергек. Мен қазір көп түс көрем,
Жорытар ем жүрегім дауаласа.
Торғайдан суыт шығып, Тосынға кеп түстенем,
Ұясына асыққан бал араша.
...Төбешігі Тосынның тау екен деймін,
Таудан өтіп кетейін, тәуекел деймін.
Тау артына тығылып қоныпты ауыл,
Таудан асу, әрине, көлікке ауыр...
«Шөміштөбе» басына жұртты иіріп,
Нұрқан ақын сөйлеп тұр мұрт шиырып.
Арқам кеңіп жөнейді, содан ба әлде,
Кеудемді ашам саябыр сараң желге,
«Жауса деймін жарықтық бұлт бұйырып».
Күн жаумайды, шаң құрғақ, ауа құрғақ,
Шәйі сағым шайқайды даланы ырғап.
Өртеңге өскен Қаракөл қамысына
Қараймын да, жазамын қаламымды ап.
Жыр тумайды, зіл дене құрысады,
Жырау ақын «жырла» деп ұрысады.
«Қарағайдың әуелі шанағын қақ,
Арқаң бар ма ед, жөнелсей, ал, ағындап»...
Дейді маған Нұрекең, қиналамын,
(Қиын екен қинағаны сыйлы адамың).
Қорықпай-үрікпей түсемін қара терге,
Құдіретің бар, Ақындық, иланамын!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ғани аға

  • 0
  • 0

Қара тас түнді шақпақша шағып қақ жарып,
Алтынның түсі секілді бейне ақ жарық..
Аспаннан бір сәт тұрады дейді нұр сеуіп,
Тілегің қабыл, көрсең бір соны бақ жанып.

Толық

Ақ көйлек

  • 0
  • 0

Қаладан маған әкелген көкем ақ көйлек,
Жұп-жұқа сәтен, өзіме ғана шақ көйлек.
Ойлайтын едім, дәл мұндай мата жоқ қой деп,
Киер ем күнде...

Толық

Қырықтағы қайнағалар

  • 0
  • 0

Бұл кісілер – біреудің қайнағалары,
(Қайнаға болып туды деп ойлама бәрі.)
Ойнақтап кеше отыздың орғылында олар,
Жайқамағаны қалды ма, жайламағаны?

Толық

Қарап көріңіз