Түсін шырақ! Ұрыссыз үй болмайды

Түн.
Тыныштық,
Демің қандай тым ыстық.
Неге біздер болмашыға ұрыстық.
Нәлетінің әуресі екен, білмедік.
Енді бүгін түсінуге тырыстық.
Таңың қайда, арайланып ататын?
Қайғысы да сол екен ғой бататын.
Жүрегінің емін таппай көп пенде,
Бөтелкені құшақтап ап жататын.
Кетпей ердің көңілдегі жарасы.
Әйелінің жетпей жатыр санасы,
Екеуінен туған ұрпақ жетімек,
Қам көңіл боп өсіп жатыр баласы.
Ашкөзденіп, қармағандай ауаны,
Бұл сұрақтың табылар ма жауабы.
Ұл ұяға, қыз қияға қонбаса,
Ата-анаға болмайды оның сауабы.
Тегі тайған заман болды тектінің.
Неге, неге ажырасу көп бүгін.
Қиналғанда қорған болар жарың жоқ,
Жалғыздықпен өтіп жатыр көп күнің.
Бүгін жаман,
Кеше неге ұнады?
Кеше күліп, бүгін неге жылады.
Шаңырақты шайқалтпауға тырысшы,
Ол да өтер,
Алла берген сынағы.
Нәлеті ма?
Оның бүгін жолын кес.
Арбайтын сол, көздеріңе көрінбес.
Ажырасқан әр пендесі Алланың,
Дейді екен ол, – «Меніменен көңілдес».
Түсін шырақ, ұрыссыз үй болмайды.
Шайтан түртсе, періштелер қорғайды.
Ата анаға қарап өскен ұл-қызың,
Тағдырыңды қайталаса сол қайғы

---