Неге жарым, бүгін маған сен-деді?!

Неге жарым, бүгін маған сен-деді?!
Айтқан сөзім зая кетті, сенбеді.
Құшағыма құшып келген гүлімді,
Байқамады, байқағысы келмеді.
Гүлді алып босағаға лақтырдым.
«Неге мені» – дедім оған «Жақтырдың».
«Гүл өсіріп көрмегенмін» – деді ол,
Ашуланып, аяғымда шақ тұрдым.
Баласы едім, гүл сыйлаған әкемнің.
Неге үйге, сонша гүлді әкелдім?
Гүл ұсынсам шаттанар деп ойлап ем,
Көп ұзамай «Құндыз ішік» әпердім.
Сөзін айтып кетсе екен ортаның?!
Коллективі тойын тойлап норканың.
Сезімімді, жан дүниеме жасырып,
Гүл құшақтап келуге үйге, қорқамын.

---