Мен Жаныстың ұрпағымын!

Тізгін ұстар,
Өрелі ұлдар намыстым.
Көпшілігі елге мәлім, таныссың.
Төлебидей төбе биін пір еткен,
Мен ұлымын,
Мен ұлымын Жаныстың.
Бөлтірігім,
Ысты елі пір еткен.
Қонаевтай бар қазақты бір еткен.
«Алыс беріс жасағайсың Жаныспен»,
Деген сөзді -Бөлтірігім -жыр еткен.
Жаны жайсаң, жөнін білген әр істің,
Шеттерінен дара туған, намыстым.
Келін беріп,
Қызын алып ұлықта,
«Бөлтіріктей»-құрмет етіп Жаныстың.
Кейбіреудей сөйлемейді таптанып,
Кететіні болмаса егер мақтанып,
Той жиында ат оздырмай атамыз,
Көрдім бүгін тарихтарын ақтарып.
Бөлтірігім- Шымырды айтып, шіренген.
Сиқымды да оңдырмапты, тіленген.
Ботпай ата қанша сотқар болса да,
Төрт атамыз ана сүтін бір емген.
Жарықшақтың- бар екен ғой көрері.
Сыландыға құдай көп қып береді.
Артымда ерген қарашығым бол деген,
Домалақтай ана сөзі келелі.
Бәйдібектей атамыз бар, нартұлға.
Ұлыларды ұлықтап жүр, тартынба,
Алты ата ұл,
Ұрпақтарың ел болып,
Өр атыңды өшірмей жүр артыңда.
Албан, Суан, Дулат, Ысты, Ошақты,
Шапырашты ағайындар қосақты. – Бөлінбейік,
Бөрілер жеп кетпесін-,
Деген нақыл, көңілімді босатты.
Оңтүстікте жиен сыйлап тағасын,
Деген сөз бар, – Таға менің нағашым-.
Тоғыз айдай толғаттырған ішінде,
Руы арғын еді менің анашым.
Көп даналық табасыңдар ісімнен.
Құда алдында басымды иген үшін мен.
Кіші жүзге бір қыз беріп, үш қызын,
Келін етіп шаңыраққа түсірген.
Ебіл дебіл бие сауған қобырап.
Бірін ерткен, бір баласын қолына ап.
Шаңырақты еншілеген жеңгемнің,
Тегі асыл,
Шыққан елі Қоңырат.
Ауылы жақын, еңселі жұрт, іргелі.
Тіл ұшында тұрар сөзі, білгені.
Айтысқанда абысынға сөз бермес,
Бір жеңгем бар руы оның Сіргелі.
Бір ағам бар,
Дәмесі көп «Үр қыздан».
Екі жұртты құда етіп тұрғызған.
Бишымырдың жолын қуып, әкелді,
Бір аруды, көрші жатқан қырғыздан.
Мақтайтыным содан мүмкін
Жанысты. Барлық ру біздің үйде табысты.
Орта жүзден туған ұлдар арынды,
Кіші жүзден туған ұлдар намысты.

---