Қос қария

Кәрі тауым Алатау бауырында.
Қысы ерекше керемет, ауылымда.
Атам мінген көкпарға торы айғыр,
Кісінейді тер кеппей сауырында.
Атамның ерекше еді ертегісі,
Жаныңнан, жүрегіңнен шертетұғын.
Он алтыншы ұлының кенжесі едім,
Ұғынып өсіп едім ертегісін.
Сәби едім еліктеп ағаларға,
Ұқсайды ағаларым қара нарға.
Атамның құшағында жатушы едім,
Сол күнін пенде шіркін бағалар ма?!
Керек етпей жүретін жарияны.
Екінші рет көрдім мен дарияны.
Анамның әкесі еді,
О жарықтық,
Салиқалы, сардарлы қарияны.
Тағдыры алуан түрлі бұл адамның.
Сан рет тұрып кеттім, құлағанмын.
«Мұңлық-Зарлық»- ертегі әсерінен,
Жаным жасып, тығылып жылағанмын.
Намазын оқитын ол, үзбеп еді.
Исламның таза жолы, іздегені.
Қос атам о дүниелік болғаннан соң,
Шайтандар көп арбайды күзде мені.
Саламат болсын ата имандарың.
Жұртына беріп кеткен жиғандарын.
Түсімде киіз үйдің төріндесіз,
Аралап жүрсіздер-ау Иран бағын.

---