Өлең, жыр, ақындар

БАР мен ЖОҚ

  • 11.11.2020
  • 0
  • 0
  • 1172
Тәкаппарсыған кеуденің іші-ай жылу жоқ,
Сезімге серттей тұрақты көңіл тұру жоқ.
Өшпестей болып көрінген сонау күндерде,
Ажырамастай сенісіп алып жүру жоқ.

Алғашқы лүпіл, жанардан ұшқан жалын-шоқ.
Әуенге толы әдемі сыршыл сарын жоқ.
Бақыттан басым айналып тұрып қуанып,
Сезімге толы елжірей сүйген жаным жоқ.

Алдамшы күлкі жылмиған түлкі құйрық бар,
Тәңірден келер асқанға бір күн бұйрық бар.
Толағай көріп жүргенмен Алатаудай ғып,
Жүрісін көптен жасырған "сері, жүйрік" бар.

Сұп-суық болса құшақта қандай пана бар,
Жылтырағанмен көз алдап тұрған жаңа бар.
Қызылды-жасыл тірлігі бола тұрса да,
Шулы тірлікті меңіреу үнсіз қала бар.

Айқаспай кірпік ататын мәнсіз таңдар бар,
Күлгенмен көзі күлмейтін өзі жандар бар.
Осының бәрін көтере беріп жалғаннан,
Кететін сенде, жүрегім, қандай "арман" бар?!.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сенсіз

  • 0
  • 0

Несін мені мазалайсың, құлын жыр,
Жүрегімде онсыз дағы мұңым жүр.
Сенсіз өткен есебі жоқ күндердің
Көтерісіп кетсең етті жүгін бір.

Толық

Аялап едім...

  • 0
  • 0

Жұбатшы гүлді сүйгені үшін кешіріп,
Қателесіпті, отыр ғой енді кеш ұғып.
Қиылған гүлдің сабағы қалды өзі жоқ,
Аялап едім өсіріп.

Толық

Ай - жалғыз, мен де...

  • 0
  • 0

Еріксіз қимай батты күн,
Түн келді үнсіз қарсы алдым.
Ұзатып салып жолдарды,
Шамдары жанды вокзалдың.

Толық

Қарап көріңіз