Өлең, жыр, ақындар

Елеңдей бермен әрнеге

  • 27.12.2020
  • 0
  • 0
  • 504
Елеңдей бермен әрнеге,
Өтеді өмір ақырын.
Аспанда жүзген ай – кеме,
Кеудеме тастар зәкірін!
Тереземнен табылып,
Қоймады бұл қыс жылауын.
«Жыр жазып бер!» – деп жалынып,
Тосады парақ – қырауын.
Шаттық шайымен іштім бе,
Қант деп өмір қырсығын?
Түсінер мені қыста үйге
Қамалып қалған бір шыбын.
Тұрып бір қалған тісіме,
Күлкіні сорып күнөлтем.
Тығылып қалды ішіме,
Жалғызым менің – көлеңкем!
Бұл да бір болса бақыт та,
Ақынға тұрған жарасып.
Жол таба алмай уақыт та,
Кеудемде жүрер адасып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Дүниенің мынау кеңдігін

  • 0
  • 0

Дүниенің мынау кеңдігін,
Көрермін соңғы кешімде.
Ұйқыда жатыр өмірім,
Өлімді көріп түсінде...

Толық

Түнгі жолаушы

  • 0
  • 0

Қарасам, қашып көк аспан,
Еңкейсем сыйпап басымды –
Алтайда өстім жыласам
жұлдызбен сүртіп жасымды.

Толық

Қорқыт ата қобызы хақында аңыз

  • 0
  • 0

Биссімиллә, қалам ұшы қыбырлап,
Жетті бүгін ықылымнан мың ырғақ.
Ой-санама сан ғасырдың сырларын,
Сыр дәрия жеткізгендей сыбырлап.

Толық

Қарап көріңіз