Өлең, жыр, ақындар

Елеңдей бермен әрнеге

  • 27.12.2020
  • 0
  • 0
  • 523
Елеңдей бермен әрнеге,
Өтеді өмір ақырын.
Аспанда жүзген ай – кеме,
Кеудеме тастар зәкірін!
Тереземнен табылып,
Қоймады бұл қыс жылауын.
«Жыр жазып бер!» – деп жалынып,
Тосады парақ – қырауын.
Шаттық шайымен іштім бе,
Қант деп өмір қырсығын?
Түсінер мені қыста үйге
Қамалып қалған бір шыбын.
Тұрып бір қалған тісіме,
Күлкіні сорып күнөлтем.
Тығылып қалды ішіме,
Жалғызым менің – көлеңкем!
Бұл да бір болса бақыт та,
Ақынға тұрған жарасып.
Жол таба алмай уақыт та,
Кеудемде жүрер адасып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алтайды, досым, көрмесең

  • 0
  • 0

Алтайды, досым, көрмесең, ештеңе онда көрмедің,
Үйрене салдым орманнан тоқуды ойдың өрмегін.
Кетесің күй боп тартылып ойыңа алмай өңгені,
Толқынында Ертістің ноталар ойнап өзді-өзі.

Толық

Қанас көлі

  • 0
  • 0

Жазылар жыр түс көргенде бір шырын
Қалам қылсаң періштенің кірпігін.
Көкшіл шыңның көлеңкесі созылып,
Батырады көлге бөрі тұмсығын.

Толық

Түнгі жолаушы

  • 0
  • 0

Қарасам, қашып көк аспан,
Еңкейсем сыйпап басымды –
Алтайда өстім жыласам
жұлдызбен сүртіп жасымды.

Толық

Қарап көріңіз