Өлең, жыр, ақындар

Сен жыладың – тірлікке ашынғаның

  • 13.02.2021
  • 0
  • 1
  • 731
Сен жыладың – тірлікке ашынғаның,
Ойран болған әуелде-ақ жасыл бағың.
Нәркестенген көзіңде мұң қаншама,
Тәлкектер де жетеді басыңда мың.
Тимеді ме бір мысқал себім менің?
Жүрегіңді қайғымен желімдедім.
Жұбатудың қажеті жоқ та шығар,
Сыртқа шықсын жаспенен көңілдегің.
Жыла, жыла!
«Қойшы» деп, өтінбедім,
Мен де жаным, ызғардың өтіндемін.
Бір-ақ күнде жат жанға сен айналсаң,
Бөгде болып кетуге бекінгемін.
Жыла, жыла!
Баса алмай солығыңды,
Қарғап-сіле қайырсыз долы күнді.
Жүргеннен соң жер басып, ілдәлдалап,
Күйдірмейді қорлықтың шоғы кімді?
Арманың да беймезгіл қырқылыпты,
Белгілі ғой өмірдің ырқы мықты.
...Аңдамадым көзімнің шарасына,
Лықсып келіп ыстық жас іркіліпті.



Пікірлер (1)

Пікір қалдырыңыз

Сегізінші тыныс

  • 0
  • 1

Егізтұма – жанарындай жамалдың,
Сені көріп, қалың ойға қамалдым.
Кәдімгі көз секілдісің, жылаған,
Жоқтығынан тағдырға істер амалдың.

Толық

Ғасыр, Ғасыр!

  • 0
  • 1

Ғасыр, Ғасыр!
Ит тірлікті сапырған,
Көкейіңде
Ұйып қалған жатыр қан.

Толық

Меңіреу түн

  • 0
  • 1

Меңіреу түн.
Аспанда Ай да жалғыз,
Сені ойлаумен отырмын ай жамал қыз.
Ғашықтармыз – көрмесе тұра алмайтын,

Толық

Қарап көріңіз