Жетінші тыныс
- 0
- 1
Кекжең етті тым ерғашты
Ыңыршақ,
Иесі ерттеп, қойға мінбек құрым сап.
Майқанынан жарылайын деп тұр-ау,
Жаңғырық сен де
Жаңғырық сен де,Найзағай сынды бір сәттік ғұмыр кешесің,
Елеңдеп қалар дегенмен бірақ, неше шың.
Тастарды жанап, шатқалға оқыс соғылып,
Көшесің ...
Біртіндеп барып, өшесің ...
Өшесің –
мәңгілік өліп кетесің,
Мөлшерлеп таудың жетесін.
Жалғанға мынау жағыпар,
Айтасың білем, кекесін.
Алмасқа сені теңедім,
Қапыдан ұрар тегі өлім.
Тауларды небір дүрліткен,
Жаңғырық болсам деп едім.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Жалпақ жұртты жасытып, жайтаң қағып
- 0
- 0
Жалпақ жұртты жасытып, жайтаң қағып,
Шығып алып, мінбеден айқайладық.
Кеңселерде кербезсіп, кейкиеміз,
Көшелерде көк тіреп, қайқаңдадық.
Ызың-ызың, жарықшағы ағаштың
- 0
- 0
Ызың-ызың, жарықшағы ағаштың,
Естіледі үні сынды алаштың.
Тыр жалаңаш далам қалды лыпасыз,
Неге заман, тәлейімен таластың?
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Абилхан Сандуғаш
Бұдан басқа жоқпа -
Н.Инабат
Өлең толық жазылмаған ғое -
Зарина
Макала
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
- Оразбай Сарыбаев
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі