Өлең, жыр, ақындар

Өмір — өлім

  • 09.04.2021
  • 0
  • 0
  • 792
Босаған құмсағат — ғұмырың,
Ақтық дем — түйір құм ең соңғы.
Мен үшін екеуі — бір ұғым
Өмір де, өлім де белсенді!

Құмсағат ортаяр біртіндеп,
Төменге алар да бағытын.
Жүргенмен қуана күлкің кеп,
Жап-жақсы өмір де — табытың!

Мезетте келмейді ажалың,
Сәт сайын, сәт сайын жерлейді.
Қалқиып қалғанша мазарың,
Өлімнің әлдиі тербейді!

Оның да бар күні, ай, жылы,
Тіпті, өлше минутпен өлімді.
Ажалың болмас тек қайғылы,
Ажал да кей кезде көңілді!

Көзіңді бір жола жұмғаннан,
Бір күнге жазғанмен көмуді.
Ажал да басталған туғаннан,
Туа сап бастаймыз өлуді!

30.06.16



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Беатриче

  • 0
  • 0

Беатриче, о, сондай сұлу ма едің,
Болмаған түрің менен үніңде мін?!
Данте дамыл көрмепті өзіңді аңсап,
Құштар болған, ақынды,білуге кім?!

Толық

Лабиринт

  • 0
  • 0

Түнімен,
Ауыр-ауыр жүрегімнің жүгімен,
Лабиринтке тап болғандай сенделіп,
Өкпем өшіп,

Толық

Сыбаға (Этнографиялық дастан)

  • 0
  • 0

Қала. Көше. Көліктер құжынаған,
Жылауық қой қаланың күзі де әман.
Терезеден ұмсынып сыртқы әлемге,
Көз алмайды Қасым қарт құбыладан.

Толық

Қарап көріңіз