Бар бақытым – өзің!

Ауыртпалықтың уайым-қайғы салдарынан,
Көңілім өшіп, бар тылсымым, мен әбден әлсіредім.
Көз алдыма күңгірт-көмескі елестер келіп,
Қараңғы түннің тұңғиық, тереңіне батқандай,
Жүрегім жүдеу, жабырқау.
Бір терезеден бозарып атқандай,
Алдыма келіп жарқырап,
Міне, ғажап – күн күлімдеп тұр.
Құдайға мың шүкір –
Көңілі қайғырып бірге емдеген,
Дәл солай деп жазылған,–
Қимылсыз күйдегі махаббатымның күш-қуатын,
Ғашықтардың жүректерімен қосып бірге байқап салыстырам.
Менімен олар бірге – бәрі де,
Махаббаттың алдында түгелдей оған бәрі бағынып,
Бәрінің де сұп-сұр болып өңі қашқан.

---