Өлең, жыр, ақындар

Қабір басындағы сөз

  • 18.09.2021
  • 0
  • 0
  • 392
Өмірдің сазға бөлеп сахнасын,
Келтірмей затына мін, атына сын.
Жалт етіп, алмас қылыш секілденіп,
Жалғаннан өте шықты Ғафу ақын.
Жан едің өзі – қалқан, сөзі – мерген,
Жер болса қағып түсер кезі келген.
Сырбайдай сарбаздардың соңына еріп,
Қасымдай асылдарды көзі көрген.
Тамылжып жазған жырың таңғы бақтай,
Оқыса қалмаушы еді жан құмартпай.
Той көрсе, думан көрсе, дүбір көрсе,
Тыпыршып тұра алмайтын арғымақтай.
Шыбын жан қиын екен ұшарында,
Қалдырып кеттің бізді құса-мұңға.
Сыймаған кең дүниеге қайран Ғафу,
«Кеңсайдың» сыяр ма екен құшағына?!
Аға едің от-суымыз араласқан,
Жырыңды жаттап өстім бала жастан.
Қай жаққа жөнеп кеттің, қайран Ғафу,
Қарайлап алды-артыңа қарамастан?!
Өлеңді жазушы едің мөлдіретіп,
Халқыңды сөйлеуші едің елжіретіп.
Арқырап ете шыққан тұлпарым-ай,
Ақ туын ақындықтың желбіретіп.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Отызыңда жырмен орда бұзбасаң

  • 0
  • 0

Отызыңда жырмен орда бұзбасаң,
Отызыңда от боп маздап, қызбасаң,
Қайта жану қиын болар бір сөнсең,
Қайта еру қиын болар мұздасаң.

Толық

Айналаны ішіп-жесе момын жел

  • 0
  • 0

Айналаны ішіп-жесе момын жел,
Момын желге қырқа біткен жоның бер!
Көктем келсе ағыл-тегіл дүние,
Еріп сала береді ғой көңілдер.

Толық

Тірлікте ойламаймын тыным бар деп

  • 0
  • 0

Тірлікте ойламаймын тыным бар деп,
Қиналып қажымаймын мұңым бар деп.
Өсиет ата-бабам айтып кеткен
«Дос болып, бауыр болып тұрыңдар!» – деп.

Толық

Қарап көріңіз