Өлең, жыр, ақындар

Уақыттың бабын таппай

  • 24.09.2021
  • 0
  • 0
  • 512
Заманның сиқын кеше күлкі етіп ем,
Шошиын дедім бүгін сүрпетінен.
Сілкініп жүре берді шыр айналам,
Сәл ғана сынған шидей сырт етіп ем.
Қояндай көлеңкемнен үркетін ем,
Ауылдың ит үрсе де бір шетінен.
Тып­тыныш теңіз тулап қоя берді,
Тамшыдай аунап түскен бүлк етіп ем.
Тажалы оянғандай зіл­заланың,
Ашпайды ашуланған күн қабағын.
Тырсылдап терісіне сыймай тұрған
Уақыттың бабын таппай зыр қағамын.
Әлемді түк түсінбей аңырайған,
Бір дүлей жайпап жатыр бадырайған.
Жарылып кетер ме екен мына өмірдің
Тамыры шекесінің адырайған?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ақырғы ақын мен емес

  • 0
  • 0

Думан қудым, той­тойлап арақ іштім,
Айбақ­сайбақ артымда аламыш күн.
Құр қалардай өңмеңдеп өндіршегім,
Сағымменен сандалған сан алыстым.

Толық

Бір белгімін

  • 0
  • 0

Мен­-дағы бір белгімін ғасырдағы,
Дүркіреп дәурен көшер басымдағы.
Ұстамын ескі үлгімен өлең соққан,
Көз жазбай көргенімнен жасымдағы.

Толық

Арман

  • 0
  • 1

Атқан таң, шыққан күндей жайнап алдан,
Дариға, алтын дәурен қайда қалған?
Айналған айдын көлді жалғыз аққу –
Адасқан абайсызда қайран арман!

Толық

Қарап көріңіз