Өлең, жыр, ақындар

Сезім

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 659
Өкініш деп қоя салған шын атын,
Қалауымды көзімнен-ақ ұғатын.
Гүр еткенде жасын сынды бір жарқыл,
Шатырының астына алып тығатын.
Керіспейтін сауықтардан кеш қалсам,
Қайдасың деп сұрамайтын ешқашан.
Жанарымнан жанымды оқып қоятын,
Сол адаммен енді қашан достасам?
Көйлек кидім, қос етегі бүрмелі,
Танысын деп топ ішінен бір мені.
Ол аңдамай өтіп кетті қасымнан,
Аңдағандар аямастан тілдеді.
Аңдағандар аямастай тілдеді,
Мендік сезім қаперіне кірмеді.
Жауынды күн жер сүйреген етегім,
Көк аспанның көз жасына кірледі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шексіздік

  • 0
  • 0

Дөңбекшітті мені ойлар,
Дөңгелеп кетейін бе?
Дәтім жетіп алдыңнан,
Тоқтамай өтейін бе?

Толық

Көктем

  • 0
  • 0

Қалай қалың,
Жүрсің бе аман, текті адам?
Осы сені іздегенде, кеудемде,
Жүрек емес, сыздауық бар деп қалам...

Толық

Туған күн

  • 0
  • 0

Бүгін сенің туған күнің, шаттығым!
Шалдым саған қоңырау...
Арғы жақтан жауап берді,
Қатқыл үн!

Толық

Қарап көріңіз