Өлең, жыр, ақындар

Сезім

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 669
Өкініш деп қоя салған шын атын,
Қалауымды көзімнен-ақ ұғатын.
Гүр еткенде жасын сынды бір жарқыл,
Шатырының астына алып тығатын.
Керіспейтін сауықтардан кеш қалсам,
Қайдасың деп сұрамайтын ешқашан.
Жанарымнан жанымды оқып қоятын,
Сол адаммен енді қашан достасам?
Көйлек кидім, қос етегі бүрмелі,
Танысын деп топ ішінен бір мені.
Ол аңдамай өтіп кетті қасымнан,
Аңдағандар аямастан тілдеді.
Аңдағандар аямастай тілдеді,
Мендік сезім қаперіне кірмеді.
Жауынды күн жер сүйреген етегім,
Көк аспанның көз жасына кірледі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көзімдегі қарашық

  • 0
  • 0

Мезеттерге қосақталды мендегі сан от-арман,
Кеңістігім кем түспейді кең жазира Отаннан!
Ей, сұңғыла Тәуелсіздік!
Әуен сүздік сен жайлы

Толық

Құрдас

  • 0
  • 0

Нұрын төгіп тұр ма саған,
Парасатты қуат-күн?
Қалың қалай, құрдас адам?
Жақсымысың шуақтым?

Толық

Терезе

  • 0
  • 0

Аласасы айқындалмас биіктік,
Төпелетіп төге алмаса сұйықтық,
Көмейіме күйік дәмді шер толып,
Өз отыма өлер едім өртеніп.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар