Өлең, жыр, ақындар

Сезім

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 722
Өкініш деп қоя салған шын атын,
Қалауымды көзімнен-ақ ұғатын.
Гүр еткенде жасын сынды бір жарқыл,
Шатырының астына алып тығатын.
Керіспейтін сауықтардан кеш қалсам,
Қайдасың деп сұрамайтын ешқашан.
Жанарымнан жанымды оқып қоятын,
Сол адаммен енді қашан достасам?
Көйлек кидім, қос етегі бүрмелі,
Танысын деп топ ішінен бір мені.
Ол аңдамай өтіп кетті қасымнан,
Аңдағандар аямастан тілдеді.
Аңдағандар аямастай тілдеді,
Мендік сезім қаперіне кірмеді.
Жауынды күн жер сүйреген етегім,
Көк аспанның көз жасына кірледі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бөтендік

  • 0
  • 0

Уақыт қайдан бағаласын құнымды?
Кеміреді кетік етіп ғұмырды.
Жын біткендер жер бетінде ойнап жүр
Аспанша айтқан түсіне алмай тілімді!

Толық

Анамен сырласу

  • 0
  • 0

Даладай кемелімсің,
Сырласым, сенерімсің!
Мен сенің бас иемін өрең үшін!
Қиналсам түсіме ендің,

Толық

Құса

  • 0
  • 0

Құс жолында қанат қақты қыз-құса,
Шемен көңіл жерде оны сезбеді.
Ғасыр солай кірпік қақпай ызғыса,
Шер балқыр ма көздегі?

Толық

Қарап көріңіз