Өлең, жыр, ақындар

Сезім

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 671
Өкініш деп қоя салған шын атын,
Қалауымды көзімнен-ақ ұғатын.
Гүр еткенде жасын сынды бір жарқыл,
Шатырының астына алып тығатын.
Керіспейтін сауықтардан кеш қалсам,
Қайдасың деп сұрамайтын ешқашан.
Жанарымнан жанымды оқып қоятын,
Сол адаммен енді қашан достасам?
Көйлек кидім, қос етегі бүрмелі,
Танысын деп топ ішінен бір мені.
Ол аңдамай өтіп кетті қасымнан,
Аңдағандар аямастан тілдеді.
Аңдағандар аямастай тілдеді,
Мендік сезім қаперіне кірмеді.
Жауынды күн жер сүйреген етегім,
Көк аспанның көз жасына кірледі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жағалаудағы жыр

  • 0
  • 0

Жұлдыз болсам мен егер,
Аспанға алаңдамай,
Асығып ағар едім саған қарай...
Көк Каспий,

Толық

Аспан қызы

  • 0
  • 0

Аспандағы ауылдың қызы,
Күліп жүргейсің жердің бетінде!
Жердің бетіне келдің бе түнде?
Пенденің киіп терісін.

Толық

Сен қайдасың?

  • 0
  • 0

Аңғармаудың
Не деген шебері едің.
Қар боп жауғам,
Тамшы боп себеледім.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер