Өлең, жыр, ақындар

Сезім

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 732
Өкініш деп қоя салған шын атын,
Қалауымды көзімнен-ақ ұғатын.
Гүр еткенде жасын сынды бір жарқыл,
Шатырының астына алып тығатын.
Керіспейтін сауықтардан кеш қалсам,
Қайдасың деп сұрамайтын ешқашан.
Жанарымнан жанымды оқып қоятын,
Сол адаммен енді қашан достасам?
Көйлек кидім, қос етегі бүрмелі,
Танысын деп топ ішінен бір мені.
Ол аңдамай өтіп кетті қасымнан,
Аңдағандар аямастан тілдеді.
Аңдағандар аямастай тілдеді,
Мендік сезім қаперіне кірмеді.
Жауынды күн жер сүйреген етегім,
Көк аспанның көз жасына кірледі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Туған күн

  • 0
  • 0

Бүгін сенің туған күнің, шаттығым!
Шалдым саған қоңырау...
Арғы жақтан жауап берді,
Қатқыл үн!

Толық

Жапырақ-хат

  • 0
  • 0

Хат жазып едім ғой,
Жапырақ бетіне,
Жанымның жап-жасыл шақтарын.
Бұтақтан түсетін сетінеп,

Толық

Эхоның мұңы

  • 0
  • 0

Тереңдік іздедім кеңдіктен,
Іздейді білемін ел біткен.
Көркіне жұтына қарайтын,
Нарыс* па ең, сен әлгі мен күткен!

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар