Өлең, жыр, ақындар

Сезім

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 624
Өкініш деп қоя салған шын атын,
Қалауымды көзімнен-ақ ұғатын.
Гүр еткенде жасын сынды бір жарқыл,
Шатырының астына алып тығатын.
Керіспейтін сауықтардан кеш қалсам,
Қайдасың деп сұрамайтын ешқашан.
Жанарымнан жанымды оқып қоятын,
Сол адаммен енді қашан достасам?
Көйлек кидім, қос етегі бүрмелі,
Танысын деп топ ішінен бір мені.
Ол аңдамай өтіп кетті қасымнан,
Аңдағандар аямастан тілдеді.
Аңдағандар аямастай тілдеді,
Мендік сезім қаперіне кірмеді.
Жауынды күн жер сүйреген етегім,
Көк аспанның көз жасына кірледі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бесік жыры

  • 0
  • 0

Құлыным, таймен әлі тебіспеген,
Өн бойымда бір шаттық өрістеген.
Шалықтап күлемісің, ақ бөбегім,
Тілдесіп жатырмысың, періштемен?

Толық

Анамен сырласу

  • 0
  • 0

Даладай кемелімсің,
Сырласым, сенерімсің!
Мен сенің бас иемін өрең үшін!
Қиналсам түсіме ендің,

Толық

Жалаңаш орман

  • 0
  • 0

Қайтеміз сөз етіп
Жалаңаш орманды,
Көңілге қонып ап қараша
Жалаңаш арманың

Толық

Қарап көріңіз