Өлең, жыр, ақындар

Сезім

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 714
Өкініш деп қоя салған шын атын,
Қалауымды көзімнен-ақ ұғатын.
Гүр еткенде жасын сынды бір жарқыл,
Шатырының астына алып тығатын.
Керіспейтін сауықтардан кеш қалсам,
Қайдасың деп сұрамайтын ешқашан.
Жанарымнан жанымды оқып қоятын,
Сол адаммен енді қашан достасам?
Көйлек кидім, қос етегі бүрмелі,
Танысын деп топ ішінен бір мені.
Ол аңдамай өтіп кетті қасымнан,
Аңдағандар аямастан тілдеді.
Аңдағандар аямастай тілдеді,
Мендік сезім қаперіне кірмеді.
Жауынды күн жер сүйреген етегім,
Көк аспанның көз жасына кірледі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Терезе

  • 0
  • 0

Естелігім мамықтай ма,
түсі аппақ?!
Албырт шаққа барғым келді
Алқызыл гүл құшақтап.

Толық

Шексіздік

  • 0
  • 0

Дөңбекшітті мені ойлар,
Дөңгелеп кетейін бе?
Дәтім жетіп алдыңнан,
Тоқтамай өтейін бе?

Толық

Сұлу Сәуір

  • 0
  • 0

Сұлу Сәуір,
Күле қалсаң, саған қарап жымиып,
Ал жыласаң, ауырады жүрегім.
Көктем-көркің келбетіңде бұйығып,

Толық

Қарап көріңіз