Өлең, жыр, ақындар

Сезім

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 508
Өкініш деп қоя салған шын атын,
Қалауымды көзімнен-ақ ұғатын.
Гүр еткенде жасын сынды бір жарқыл,
Шатырының астына алып тығатын.
Керіспейтін сауықтардан кеш қалсам,
Қайдасың деп сұрамайтын ешқашан.
Жанарымнан жанымды оқып қоятын,
Сол адаммен енді қашан достасам?
Көйлек кидім, қос етегі бүрмелі,
Танысын деп топ ішінен бір мені.
Ол аңдамай өтіп кетті қасымнан,
Аңдағандар аямастан тілдеді.
Аңдағандар аямастай тілдеді,
Мендік сезім қаперіне кірмеді.
Жауынды күн жер сүйреген етегім,
Көк аспанның көз жасына кірледі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жағалаудағы жыр

  • 0
  • 0

Жұлдыз болсам мен егер,
Аспанға алаңдамай,
Асығып ағар едім саған қарай...
Көк Каспий,

Толық

Кірпігімнен тамды да

  • 0
  • 0

Кірпігімнен тамды да,
Құс жастыққа сіңді мұң.
Пәк сезімнің алдында
Кінәлайды кімді кім?

Толық

Көзімдегі қарашық

  • 0
  • 0

Мезеттерге қосақталды мендегі сан от-арман,
Кеңістігім кем түспейді кең жазира Отаннан!
Ей, сұңғыла Тәуелсіздік!
Әуен сүздік сен жайлы

Толық

Қарап көріңіз