Әттең, шолақ дүние-ай!
Әттең, шолақ дүние-ай, құйрық-жалын күзеген,
Жүзге жасым жетер ме, жазсам саған жүз өлең?
Мүйіздейді күнде кеп қабырғасын қорамның,
Қатер деген бір дойыр қара бұқа сүзеген.
Әукесімен жер сүзіп арам қатқыр қарасан,
Күндіз-түні жатқаны бұрқылдатып қара шаң.
Азынаймын борандай амал таппай мынаған,
Алдыартымнан құлаған қатарымды санасам.
Шыққан күн мен туған ай көктен жерге телмірген,
Жаратқанның мөріндей тірлігіңе сендірген.
Көргенменен қыршынның шырақ оты сөнгенін,
Шыбын жаны қай жақта шырқырап жүр – мен білмен.
Жасым жүзге ұзармас жазғанменен өлең-жыр,
Қара бұқа мүйізін сындыра алмай келем бір.
Медет күткен өлеңнен мені сен де мүсірке,
Нұрдай шалқып рухың, рахатқа бөленгір...
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі