Өлең, жыр, ақындар

Әттең, шолақ дүние-­ай!

  • 30.09.2021
  • 0
  • 0
  • 891
Әттең, шолақ дүние­-ай, құйрық-жалын күзеген,
Жүзге жасым жетер ме, жазсам саған жүз өлең?
Мүйіздейді күнде кеп қабырғасын қорамның,
Қатер деген бір дойыр қара бұқа сүзеген.
Әукесімен жер сүзіп арам қатқыр қарасан,
Күндіз-түні жатқаны бұрқылдатып қара шаң.
Азынаймын борандай амал таппай мынаған,
Алды­артымнан құлаған қатарымды санасам.
Шыққан күн мен туған ай көктен жерге телмірген,
Жаратқанның мөріндей тірлігіңе сендірген.
Көргенменен қыршынның шырақ оты сөнгенін,
Шыбын жаны қай жақта шырқырап жүр – мен білмен.
Жасым жүзге ұзармас жазғанменен өлең­-жыр,
Қара бұқа мүйізін сындыра алмай келем бір.
Медет күткен өлеңнен мені сен де мүсірке,
Нұрдай шалқып рухың, рахатқа бөленгір...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құм жыры

  • 0
  • 0

Жүргендей бірге туыспен,
Сырыңды іштей біліскен,
Не жетсін сыйлас күндерге,
Көңілден көңіл су ішкен.

Толық

Көктем

  • 0
  • 1

Ғажайып нұрға бөккен тіршілік бір,
Тұрғандай төсегінен сілкініп қыр.
Жауқазын қара тасқа көрік беріп,
Дүние күн көзіне ынтығып тұр.

Толық

Қандай сұлу дүние!

  • 0
  • 0

Көзімді ашсам жайнаған күнді көрем,
Нұрды көрем бұлттарды тілгілеген.
Тауды көрем, көремін көк орманды,
Гүлді көрем жібектей үлбіреген.

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер