Өлең, жыр, ақындар

Жыр-байғазы

  • 15.10.2021
  • 0
  • 0
  • 756
(Мұхтар Құл-Мұхаммедке)

Нәсілінен дарыған,
Уызынан жарыған,
Тұмарланған тарланым,
Тай күнінен топ жарып,
Шаң шұбатқан соңынан.
Жалғаз жортқан көкжалым,
Бөріктірген иттерді,
Қора-қопсы қорыған.
Бұлтты бұзған қыраным,
Намыстанса қанатын
Найзағайға жаныған.
Асқар тауды қалқалап,
Ақ бесігін арқалап,
Елің кеше арыған.
Бәрін айтып не қылам,
Жерініп өз қағынан,
Шу асаудай осқырып,
Сипатпаған жалынан,
Тарпаң заман жұртыңды,
Сен арқылы таныған...
Алдаспаным – айбарым,
Алдымдағы байрағым.
Сүт бетінде қаймағым,
Су түбінде қайнарым.
Шың басынан көрініп,
Шыққан күндей жайнадың!
Төгілгенде сол күні,
Қуаныштың мол нұры,
Жүзіп ішіп тұнықтан,
Ағыл-тегіл тойладым.
Азаматсың ерлеген,
Ел намысын бермеген.
Алашымның көзісің,
Азаттыққа шөлдеген.
Мен де бата берейін,
«Көп тілеуі – көл!» деген:
Жолықпасын жолыңда
Кедергі мен көлденең.
Туың қолдан түспесін,
Желбіреген желменен.
Атқа қонсаң атойлап,
Жан қалмасын ермеген.
Әулиелер дем берсін
Құлашыңа сермеген.
Елбасына серік бол,
Кемелдікпен көш бастап,
Кең әлемге төрлеген.
Бәйтерегі асқақтап,
Аспан­ көкке өрлеген.
Бастан кетпей азат күн,
Абызы бол қазақтың,
Көкжиегің кеңейіп,
Жүзге қарай көлбеген.
Ақ таяғың қолыңда,
Ақ шапаның иықта,
Алтынменен зерлеген.
Көкірегің күңіреніп,
Көптің мұңын тербеген,
Бақытына ортақ бол,
Байтақ елдің көрмеген!
Тастамассың дұғаңнан,
Сонда мынау ағаңды,
Өлең деген ошақта,
Қызыл тілмен тұтатып,
Жаққан оты сөнбеген.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Оразбай басында

  • 0
  • 0

Құлазитын секілді Тұнай тауы,
Ескі қыстау көргенді мұңайтады.
Өшкен ошақ,
Өлген үй,

Толық

Орта жолға жеткенде

  • 0
  • 0

Сен де елуге, Бақтыбай, келіп қапсың байқамай,
Елуінде жігітті шырмап алар ой талай.
Орта жолға жеткенде өткен ізді түгендеп,
Көңілдегі бола ма көк теңізді шайқамай?

Толық

Өмірімді қияр едім

  • 0
  • 0

Ұсынар ем жүрегімді мен саған,
Оты сөнген сорлы жүрек мұп­мұздай.
Көңіл түбі жарық сәуле аңсаған,
Қара түнде үңірейген тік құздай.

Толық

Қарап көріңіз