Өлең, жыр, ақындар

Жыр-байғазы

  • 15.10.2021
  • 0
  • 0
  • 795
(Мұхтар Құл-Мұхаммедке)

Нәсілінен дарыған,
Уызынан жарыған,
Тұмарланған тарланым,
Тай күнінен топ жарып,
Шаң шұбатқан соңынан.
Жалғаз жортқан көкжалым,
Бөріктірген иттерді,
Қора-қопсы қорыған.
Бұлтты бұзған қыраным,
Намыстанса қанатын
Найзағайға жаныған.
Асқар тауды қалқалап,
Ақ бесігін арқалап,
Елің кеше арыған.
Бәрін айтып не қылам,
Жерініп өз қағынан,
Шу асаудай осқырып,
Сипатпаған жалынан,
Тарпаң заман жұртыңды,
Сен арқылы таныған...
Алдаспаным – айбарым,
Алдымдағы байрағым.
Сүт бетінде қаймағым,
Су түбінде қайнарым.
Шың басынан көрініп,
Шыққан күндей жайнадың!
Төгілгенде сол күні,
Қуаныштың мол нұры,
Жүзіп ішіп тұнықтан,
Ағыл-тегіл тойладым.
Азаматсың ерлеген,
Ел намысын бермеген.
Алашымның көзісің,
Азаттыққа шөлдеген.
Мен де бата берейін,
«Көп тілеуі – көл!» деген:
Жолықпасын жолыңда
Кедергі мен көлденең.
Туың қолдан түспесін,
Желбіреген желменен.
Атқа қонсаң атойлап,
Жан қалмасын ермеген.
Әулиелер дем берсін
Құлашыңа сермеген.
Елбасына серік бол,
Кемелдікпен көш бастап,
Кең әлемге төрлеген.
Бәйтерегі асқақтап,
Аспан­ көкке өрлеген.
Бастан кетпей азат күн,
Абызы бол қазақтың,
Көкжиегің кеңейіп,
Жүзге қарай көлбеген.
Ақ таяғың қолыңда,
Ақ шапаның иықта,
Алтынменен зерлеген.
Көкірегің күңіреніп,
Көптің мұңын тербеген,
Бақытына ортақ бол,
Байтақ елдің көрмеген!
Тастамассың дұғаңнан,
Сонда мынау ағаңды,
Өлең деген ошақта,
Қызыл тілмен тұтатып,
Жаққан оты сөнбеген.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өз қолыңмен өрт салма

  • 0
  • 0

Қаз қаңқылдар көлінде,
Құлан ойнар шөлінде.
Тарылмасын тынысың,
Қазағым, өз жеріңде.

Толық

Сарықыз

  • 0
  • 0

Сөз қалған жайсаң менен жақсылардан,
Қобызда сарын қалған бақсылардан.
От ауыз, орақ тілді бабалардың
Жері жоқ өлең-жырға тапшы болған.

Толық

Батырдың ұрпағысың

  • 0
  • 0

Тіршілік шығармайды төрге бірден,
Жетілген азаматсың еңбегіңмен.
Ту тіктің елу бестің белесіне,
Кеудеңді биік ұстап өр көңілмен.

Толық

Қарап көріңіз