Өлең, жыр, ақындар

Арман жел, орман-шалғын иіріп қыр

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 395
Арман жел, орман-шалғын иіріп қыр,
Кешкі бұлт қанатына күй іліп тұр.
Аспандай күмбірлеген домбырадан
Жатқандай жер кеудеме құйылып сыр.
Тербеліп, мүмкін емес, тербелмеуім,
Шапақтан күміс толқын өрген көңіл.
Тамшыдай сорғалаған үн арқылы,
Зердеңнен мүсін соғар зергер ме едің?
Кеудеңде шабыт құсы тұншығады,
Ғашық қып көкжиектің күн шуағы.
Шебердей қыз суретін қашап соққан
Қос ішектен түрлі саз, үн шығады.
Билеп ап тұла бойды, еркелік бір,
Алқызыл күн шапағы зер төгіп тұр.
Қия алмай сағынышын кешкі күннің,
Бұлттардың іші алаулап өртеніп тұр.
Саусағың қос ішекке соғылып бір,
Күй теңіз күміс үннен өріліп тұр.
Көзіме көп суретті әкелгендей
Алтын күн шапағына шомылып қыр.
Жігітім, сиқырлы еді күйің қандай,
Қимас күн хош-хош айтып қиылғандай.
Қолыңның тамырынан тамыр тартып,
Нұр жаңбыр жүрегіме құйылғандай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктемгі жаңбыр, сағындым сені, шөлдедім

  • 0
  • 0

Көктемгі жаңбыр, сағындым сені, шөлдедім,
Қалыпты қаңсып, жырға да толы шөлмегім.
Алғашқы жаңбыр бетіме келіп тигенде,
Жанғандай болды қуаныштан сөнгенім.

Толық

Үндемедім...

  • 0
  • 0

Үндемедім...
Мұндайда дәрменсіз ғой тіл дегенің.
Айтарымды көзіммен айттым бірақ,
Түсіне алмай түкке де жүрген едің.

Толық

Білсең, маған жел емес, дауыл керек

  • 0
  • 0

Білсең, маған жел емес, дауыл керек,
Дауыл ұлын тербетер тауым бөлеп.
Бағынбастан өзінше өмір сүрер,
Қоныстанып тәнімнен жаным бөлек.

Толық

Қарап көріңіз