Өлең, жыр, ақындар

Арман жел, орман-шалғын иіріп қыр

  • 06.11.2021
  • 0
  • 0
  • 327
Арман жел, орман-шалғын иіріп қыр,
Кешкі бұлт қанатына күй іліп тұр.
Аспандай күмбірлеген домбырадан
Жатқандай жер кеудеме құйылып сыр.
Тербеліп, мүмкін емес, тербелмеуім,
Шапақтан күміс толқын өрген көңіл.
Тамшыдай сорғалаған үн арқылы,
Зердеңнен мүсін соғар зергер ме едің?
Кеудеңде шабыт құсы тұншығады,
Ғашық қып көкжиектің күн шуағы.
Шебердей қыз суретін қашап соққан
Қос ішектен түрлі саз, үн шығады.
Билеп ап тұла бойды, еркелік бір,
Алқызыл күн шапағы зер төгіп тұр.
Қия алмай сағынышын кешкі күннің,
Бұлттардың іші алаулап өртеніп тұр.
Саусағың қос ішекке соғылып бір,
Күй теңіз күміс үннен өріліп тұр.
Көзіме көп суретті әкелгендей
Алтын күн шапағына шомылып қыр.
Жігітім, сиқырлы еді күйің қандай,
Қимас күн хош-хош айтып қиылғандай.
Қолыңның тамырынан тамыр тартып,
Нұр жаңбыр жүрегіме құйылғандай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бірге түстік тірлікте от пен суға екеуміз

  • 0
  • 0

Бірге түстік тірлікте от пен суға екеуміз,
Қанықпыз ғой бастан бұл өткен сырға екеуміз.
Бірге татып өмірдің ащы дәмін екеуміз,
Көңілдердің шырқадық асыл әнін екеуміз.

Толық

Сүйдім, рас... сүй деген соң өтініп

  • 0
  • 0

Сүйдім, рас... сүй деген соң өтініп,
Өтінішің болды бірақ өтірік.
Жан-жүрегім күйіп-жанып күл болды,
Күл үстінде көп жыладым өкініп.

Толық

Қуаныш пен өкініш бәрі де өтер

  • 0
  • 0

Қуаныш пен өкініш бәрі де өтер,
Жүрек суып, кеудеңнен жалын кетер.
Көңіліңнің кеңейткен көк аспанын,
Боп көрінер табынған әнің бекер...

Толық

Қарап көріңіз